Voor mij is en blijft het zeer fascinerend dat er steeds meer kinderen geboren worden met een hoger ofwel dieper bewustzijn. Feitelijk logisch want dat is evolutie. En wat moeten onze kinderen dan met ‘de oudere generatie’ die hen niet begrijpt of nog erger wil begrijpen. Niet open staan voor een geheel andere manier van zien denken en interpreteren.
Gelukkig worden dergelijke zielen aangetrokken door ouders die vaak open staan voor het geestelijke aspect van het bestaan. Of de zieltjes, staan zelf zo stevig in het spreekwoordelijke zadel, dat ze hun taak op deze wereld kunnen doen. Want meestal hebben ze inderdaad buiten oorzaak en gevolg en wellicht karma, een taak. Het verhaal rondom Christina von Dreien, en waar ze zich mee bezig houdt vind ik zeer interessant om te lezen. Wat niet wil zeggen dat ik honderd procent op hetzelfde spoor zit. De puzzel van ons aller leven is immers dat we een eigen stukje puzzel zijn en invullen.
Afgelopen week sprak ik een mevrouw die zeer sensitief was en niet goed wist wat haar overkomen was. Het nadeel van de reguliere psychiatrie is dat men alles labelt als ziekte. Ik ben al jaren vrijwilliger bij Stichting Weerklank die zich richt op bijzondere zintuiglijke ervaringen zoals stemmen horen. Hier participeren psychiaters met een bredere sociale kijk of anders gezegd een veel ruimer gevoel. Ook Jim van Os, niet de minste psychiater, is hierbij aangesloten.
Een tijdje geleden had ik een gesprek met een mevrouw die wat ik noem een uittreding van geest had meegemaakt. Ga je hiermee naar iemand die geen kennis heeft van ons geestelijk lichaam, dokter, psycholoog, psychiater of anderszins, dan heb je kans dat er een stempel op gedrukt wordt. Dissociatie of wellicht zelfs psychotisch. Tja…
Het is inderdaad zo dat je geest even weg is uit de aardse realiteit en als het ware even loskomt van de stof. In wezen herkennen we dat allemaal als we er even niet bij zijn met onze gedachten. Hoe vaak rij je in wezen min of meer gedachteloos (op de automatische piloot) of ben je ergens anders met je gedachte als je met auto of fiets ergens naartoe rijdt. De geest ofwel onze gedachten willen nog weleens wegvliegen uit het hier en nu om soms met een schok in de dagelijkse realiteit terecht te komen.
Steeds meer jongeren hebben ofwel zitten in een hoger bewustzijn en weten er geen hemelse raad mee. Ze voelen zich niet thuis op aarde of anders gezegd in de maatschappij, bij leeftijdsgenoten, wellicht bij familie wat nog erger is. Het is zo belangrijker dat wie met deze jongeren te maken krijgt, opvoeding, scholing of anderszins, zich inleest en inleeft om deze jongeren op weg te helpen. Zodat ze de zin van het leven weer oppakken en verder kunnen gaan. Het is even investeren ook in jezelf maar we willen toch allemaal onze kinderen voor zover dat mogelijk is gelukkig zien.
En daarvoor had ook ik een groter en wijder wereldbeeld voor nodig om me zelf en mijn zonen beter te kunnen begrijpen. En al functioneren ze niet allemaal in de maatschappij, het zijn prachtige gevoelige mensen. Hun geest heeft dit leven nodig om bij te komen van alle trauma’s die ze op hebben gelopen, de ongelijkheid in de wereld, de dualiteit die in alle heftigheid nog steeds zegeviert. Makkelijk was het niet voor mij en wordt het niet voor ons, maar zeer zeker de moeite waard. Laten we onze jongeren helpen door in eerste instantie hen serieus te nemen en te luisteren naar wat er allemaal in hen speelt. Zonder direct te wijzen en te veroordelen maar wel in liefde een grens trekkend. Met zijn allen kunnen we tezamen met het werken vanuit ons hart, heel veel bereiken.
Tilly Gerritsma, Mill
