Er was veel aandacht voor de visie op De Kuilen, die het gemeentebestuur ter bespreking heeft voorgelegd aan de gemeenteraad van de gemeente Mill & Sint Hubert op 7 februari jl. Die aandacht ging vooral naar de motorcross en wel het beëindigen daarvan.
De Milieuvereniging Land van Cuijk is al decennia betrokken bij de ontwikkeling van de Kuilen. Een kwestie van Kansen & Kuilen, veelal valkuilen. Tal van scenario’s kwamen in die jaren voorbij. Een betoncentrale kwam en verdween weer. Er werd zand gewonnen en er is geld verdwenen uit het potje, dat moest bijdragen aan de natuurontwikkeling.
Maar bovenal ontwikkelde het gebied zich prachtig ook dankzij de inzet van de gemeente Mill i.s.m. Natuurmonumenten. Je schept de voorwaarden en de natuur doet de rest. Gratis en voor niks.
En dan die cross. Die daar eigenlijk niet thuishoort, maar er wel zit. Illegaal begonnen, zoals veel crossterreinen in Brabant, status gekregen en dan nu het einde.
Alweer minstens tien jaar geleden zat ik in de zgn. Reconstructie-commissie. Een samenwerking van negen gemeenten, het Land van Cuijk, Landerd, Uden, Veghel en Boekel en belangenorganisaties zoals milieuvereniging en ZLTO. In gezamenlijkheid hebben we toen geconstateerd, dat al die crossterreinen wel een probleem vormden en dat één groot regionaal crossterrein de voorkeur verdiende. Het is destijds een aantal keren aan de orde geweest. Ja, ook de milieuvereniging heeft daar aan getrokken. Maar het mocht niet baten. In Boekel was er een juridische strijd gaande tussen milieugroeperingen en de crossliefhebbers aldaar. Die werd gewonnen door de cross. Vervolgens haakte de gemeente Boekel dus af als medefinancier, toen Uden, toen Veghel, toen Landerd… einde verhaal. En nu einde verhaal in Mill. Zo gaan de dingen. Jammer voor die prachtige verenigingen, die nu zonder terrein komen zitten. Want ook dat zie ik, zeker na de grote opkomst bij de commissievergadering, die vooraf ging aan de raadsvergadering.
Hoe zit dat nou eigenlijk, die verhouding tussen de cross en de jongens van het milieu?
In onze maatschappij vinden activiteiten plaats, waarvan de uitstraling verder gaat dan het terrein waar die activiteit plaatsvindt. Je neemt als het ware de ruimte in van de ander. Cross is er één van en met name vanwege het geluid. Veehouderij is een andere vanwege de luchtkwaliteit en ook verkeer is er zo eentje. Er is één uitzondering en dat is natuur. Die blijft netjes op zijn eigen terrein. In advertenties van makelaars zie je vaak staan: “gelegen op loopafstand van Natuurgebied…”. Dat zie je niet bij die andere economische activiteiten. En die natuur staat zwaar onder druk en onze vereniging probeert daar voor op te komen.
Hoe nu verder met de cross?
De impact op de omgeving moet eigenlijk minimaal zijn. Eerder gaf ik aan dat met name het geluid de boosdoener is. Het is verbeterd (verminderd) de laatste jaren, maar het blijft impact houden op de omgeving. De enige mogelijkheid is in mijn ogen het elektrisch crossen. De hele maatschappij is aan het veranderen. “In transitie” zoals dat heet. Van het gas af en van de diesel af. En de cross is onderdeel van die transitie, van die maatschappij. Lastig maar waar.
In de overgang daar naar toe kan een regionaal crossterrein soelaas bieden,
Geert Verstegen
Milieuvereniging Land van Cuijk