In de gemeente Mill en Sint Hubert is het goed toeven. Maar toch vliegen soms inwoners uit. In het L.O.M.-radioprogramma Het 12-uurtje en via De Neije Krant zoeken we ze op.

Mark Grutters woont al sinds 1996 niet meer in Mill. Na zijn studie Geochemie in Utrecht, gericht op de olie-industrie, begon zijn carrière bij Shell. Zijn werk bracht hem over de hele wereld, maar toch zegt Mark: “Ik mis Mill enorm. Als ik in Nederland ben probeer ik altijd bij wat oude vrienden langs te gaan. Het blijft een prachtig dorp waar ik een machtige jeugd heb gehad.”

Hij trouwde in Noord-Ierland met Jodie Wilson en samen vertrokken ze naar de USA. “We hebben ondertussen in Texas gewoond (2001-2006), in Nederland (2006-2011), Verenigde Arabische Emiraten (2011-2015), Louisiana (2015-2017) en sinds 2017 in Engeland. Onze twee oudste kinderen zijn in Houston geboren, de jongste in Utrecht.”

Als je op zoveel plekken woonde, zijn er uiteraard ook veel bijzondere gebeurtenissen om over te vertellen: “Texas, Houston is natuurlijk het gebied van de grote stormen. Die hebben we daar dan ook wel meegemaakt. Net voor we teruggingen naar Nederland moesten we evacueren voor hurricane Katrina in 2005. Dat was totale chaos en paniek. Op zich een leuke vergelijking met het hamsteren dat plaatsvond tijdens de Coronacrisis, maar dan veel extremer. Er was bijna niks meer te krijgen in de stad, geen benzine en veel controle door het leger.”

Hij koos voor een andere functie bij Shell en dat bracht Mark met zijn vrouw en toen nog 2 kinderen naar Amsterdam. “Daar werkte ik op een onderzoekskantoor bij het IJ maar we woonden in Utrecht waar ook onze jongste is geboren. Daarna gingen we met het hele gezin door naar het Midden-Oosten. Daar woonden we in Dubai en werkte ik in Irak.” Met het vliegtuig vloog Mark naar Irak waar men via een konvooi naar de betreffende olievelden ging. “Dat was met gepantserde voertuigen. Niet omdat we bang waren voor aanslagen, maar omdat het gebied helemaal vol lag met landmijnen. Het olieveld lag op de grens van Iran en dat was in de jaren tachtig het slagveld. Daar lagen enorm veel landmijnen. Je moest dus wel opletten dat je binnen het gebied bleef dat was schoongemaakt. Dan viel het gevaar wel mee.”

Andere culturen en gebruiken vond Mark erg interessant en bijzonder. “In Irak werkte ik samen met mensen waarvan ik de taal niet echt sprak en de gebruiken niet kende. Mijn eerste keer in Irak moesten we op de grond aardappels en uien eten met de locals en met handen en voeten praten over voetbal. Als je uit Nederland komt is voetbal altijd een aanknopingspunt voor een gesprek: ‘Ah, je komt uit Holland, Dennis Bergkamp, Ruud van Nistelrooij ....’.”

En Dubai, dat kennen we van rijke mensen, grote huizen en dure auto’s. Klopt dat beeld? “Absoluut, het is een prachtige stad om te wonen. Het is er erg veilig, je hoeft daar je deur niet op slot te doen. Ze zijn er erg streng dus daar wordt niets gestolen. Met die enorme rijkdom is het voor kinderen ook wel moeilijk om met beide benen op de grond te blijven. Mijn zoons beste vriend uit Dubai (Valdemar, uit Denemarken) had een buurjongen (Emirati) die 7 Lamborghini's op de inrit had staan. En grappig genoeg waren de jongens daar gewoon tussen aan het voetballen.”

Over de tijd daarna in Louisiana vertelt Mark: “Een prachtige natuur, maar je moest wel oppassen voor slangen, spinnen en schorpioenen. Je kunt er geweldig eten en je hebt er Mardi Gras, het carnaval. Hoe anders dan in Nederland, maar ook geweldig. Er is daar een hele cultuur rondom het hebben van geweren. Dat is zo normaal. En de American High Schools zijn precies zoals op tv. Alles draait om wie je bent en je uiterlijk. Met High School American Football op vrijdagavond, waar meer dan 5000 mensen naar komen kijken, de cheerleaders, marching band en alles eromheen.”

Ondertussen wonen ze in Liverpool, Engeland. “We hebben hier een echte voetbalcultuur, een stad met 2 grote voetbalclubs: Everton en Liverpool. Wij wonen op ongeveer 40 minuten van de stad, vlakbij Formby waar een aantal Liverpool voetballers wonen.” Hoelang ze nu in Engeland blijven is nog niet bekend. Maar dat ze ooit weer naar Nederland komen is wel zeker. Mark: “Als de kinderen klaar zijn met school en op eigen benen staan, willen ze alle twee graag terug naar Nederland. Waar we dan gaan wonen, dat ligt aan het werk.”