Onlangs nam Wim Janssen (61 jaar) na 43 jaar afscheid als brandweerman van het brandweerkorps van Mill en Sint Hubert. Wim blijft overigens wel zijn operationele functie als Hoofdofficier van Dienst en beroepsaanstelling als clustercommandant Land van Cuijk binnen Brandweer Brabant-Noord vervullen. Maar als vrijwilliger bij het korps is hij niet langer actief.

“Het klinkt als een hele tijd, maar het is in een flits voorbij gegaan. Als je iets graag doet en er plezier aan beleeft, dan gaat het heel snel.” In het gesprek wat op zondag 25 april te horen was in het L.O.M.-radioprogramma Het 12uurtje werd wel duidelijk dat Wim een brandweerman in hart en nieren is. “Ik was 18 toen ik bij de brandweer ging. Mijn vader werkte op de gemeentewerf en een collega van hem zat ook bij de brandweer. Mijn vader vertelde dat ze nieuwe leden zochten. Ik was meteen enthousiast. Op dat moment werkte ik bij Ru Maas in de techniek en ik werd uitgenodigd voor een oefening. Een week later had ik een keuring bij de huisarts en een week daarna zat ik bij de brandweer.” Wim vertelt dat dit anno 2021 wel wat langer duurt voor men actief mee uit kan rukken.

In 43 jaar heeft Wim veel zien veranderen in de wereld van het brandweerkorps. “Vroeger rukten we uit met alles wat wielen had en de rest van Mill ging er achteraan. Tegenwoordig gaat alleen dat wat op dat moment nodig is.” Ook de alarmering is tegenwoordig wel anders. “Al vrij snel kwam de semafoon, maar toen ik er net bij kwam had je nog de sirene. Als er brand was belde men naar Piet Heijs of De Vet, daar werd op de sirene gedrukt en vervolgens ging iedereen met geweld richting de kazerne. Daar nam je dan contact op met de alarmcentrale om te horen wat de melding was. Ik woonde toen nog vrij ver van de kazerne en als de wind verkeerd stond hoorde ik de sirene niet en kon ik er wel eens eentje missen.”

Een ander verschil is dat een brandweerman of vrouw anno 2021 niet alleen uitrukt met het eigen korps. “Als je bij de brandweer Brabant Noord in dienst bent, dat is een regio met 38 posten, dan kun je bij elk van die posten uitrukken. Dus iemand zit bijvoorbeeld in Mill bij de vrijwillige brandweer maar werkt in Uden, dan kun je daar met het korps van Uden uitrukken.” Dat maakt het werk van een brandweerman een stuk breder en interessanter. “Daar heeft men wel wat aan moeten wennen, omdat je dus in de praktijk iemand van een ander korps in je team ziet. Maar in de kern is het bestrijden van een brand of hulp bij een ongeval overal hetzelfde. Iedereen wordt hetzelfde opgeleid, iedereen oefent hetzelfde en daardoor hebben we deze stap kunnen maken.” Wim heeft zelf actief meegedaan om deze verandering binnen de regio mogelijk te maken.

Het brandweervirus zorgde ervoor dat Wim zich 43 jaar volledig, dag en nacht inzette voor het brandweerkorps in Mill. “Je komt uiteraard ook veel ellende tegen. Maar er is niets mooier dan de geweldige saamhorigheid in het korps, samen de klus klaren en samen het verschil kunnen maken. Helaas waren er ongevallen met dodelijke afloop. Maar ook hebben we mensen kunnen redden. Het is dan fantastisch als zo iemand dan een keer op een oefenavond komt en zegt: ‘Dankzij jullie zit ik hier nog.’ Daar doe je het voor.”