Door Elly Meijnders - Het Platform Toegankelijk Mill vroeg mij of ik eens aandacht wilde besteden aan het gebruik van een rolstoel en wat daar allemaal bij komt kijken. Een lastig onderwerp vond ik. Daarom had ik een gesprek met twee leden van het platform, die uit gesprekken met rolstoelgebruikers hun ervaringen vertellen.
Wat maakt een rolstoeler zoal mee?
“Onafhankelijkheid is een groot goed maar het kan zijn dat niet alles je lukt. Een taxichauffeur die ook veel met rolstoelgebruikers heeft te maken, geeft aan welke problemen hij ondervindt op het adres van bestemming. Neem de trappen naar de voordeur, neem de grintpaden. Je moet ze via de stoep het huis in brengen. Je moet ze overal bij helpen, maar dat doe je met plezier”.
“Nou, ik heb een elektrische rolstoel en kan gelukkig zelf naar buiten. Ik heb wel zorg nodig en ik vind het belangrijk dat ze me waarderen om wat ik nog kan, ik wil niet gekleineerd worden omdat ik handicaps heb”.
Wat kom je zoal buiten tegen wat problemen geeft?
“Rolstoelers die zelfstandig wonen of uit de zorgcentra zijn blij als zij er eens op uit kunnen. En wat kom je buiten tegen? Dat zijn de stoepen, de inritten die schuin omhoog gaan, de niveau verschillen die je moet overbruggen tussen trottoir en rijbaan. En de kwaliteit van de trottoirs zelf is dikwijls bedroevend”.
Eerlijk gezegd ga ik over de weg als er een vrachtwagen op de stoep bij Jan Linders staat.
“Ik rij dan ook altijd over de weg. Maar je krijgt dan lelijke gezichten en mensen zeggen dan: “Jij hoort op het fietspad”.
“Mensen zijn niet goed op de hoogte. Mensen moeten zich aanpassen aan de verkeerssituatie. Je mag op de stoep 6 km per uur rijden, op het fietspad 15 km per uur. Hoe dikwijls zie je niet dat iemand een auto op het trottoir parkeert en er niet aan denkt dat een moeder of oma met een wandelwagen of een rolstoeler dan verplicht is de stoep af te gaan en op de rijweg te rijden. Bij het verlaten van de stoep moet een hoogteverschil naar de rijbaan worden overbrugd, terwijl het tientallen meters verder pas weer mogelijk is om op de stoep te gaan”.
Ik moest een paar dagen geleden mijn rolstoel opladen. Weten jullie dat de stopcontacten altijd laag bij de grond zitten in openbare gebouwen? Heel fijn als je niet kunt bukken.
“Een van ons werd onlangs aangesproken door een persoon met een handbewogen rolstoel. Hij gaf aan dat er wat straatvuil aan zijn mouwen zat. Maar hij zei dat hij dat niet zo erg vond. Wat hij wel erg vindt als hij thuis komt, terwijl zijn mouwen helemaal onder de hondenpoep zitten. Wij kunnen die baasjes echt niet begrijpen die de stront van hun eigen hond niet willen opruimen”.
Met dat laatste in mijn achterhoofd ga ik naar de dierenwinkel in Mill met de vraag of zij eens de hondenpoepzakjes wil demonstreren. “Nou dat kan ik wel”, zegt een klant in de winkel. Hij haalt een rol zakjes uit zijn jaszak en scheurt er een af. “Ik heb ze altijd bij me voor mijn hond. Je doet het zakje binnenste buiten en raapt het op, vervolgens draai je het weer om en gooit thuis het zakje in de afvalbak. Het is toch je eigen hond, wat geeft dat nou. En je ziet toch dat je het niet eens hoeft aan te raken?”
