Vorige week vertelden wij over Peter Klomp, die in het bezit is van een unieke collectie brieven en foto’s van 100 jaar oud van een Oostenrijkse familie gericht aan zijn opa en oma.
De grootouders van Peter waren Martinus Klomp (1860-1943) uit Sint Hubert en Wilhelmina Gerrits (1860-1935) uit Mill. Hij heeft hen beiden niet gekend, want Peter is geboren in 1953. Opa was landbouwer en het gezin woonde in een boerderij aan Berg D46, waarvan het huidige adres echter heel anders luidt, namelijk Klompenmakersweg 16 te Sint Hubert. Bij verdere navraag over de letter D weet Toon Ermers uit Langenboom ons te vertellen, dat voor de Tweede Wereldoorlog de gemeente Mill in sectoren was verdeeld en Sint Hubert sector D was. In het ondertussen verbouwde pand wonen nu twee familieleden van Peter, zijn neef Eddie Klomp, zoon van zijn broer Cor en zijn neef Marty Bus, zoon van zijn zus Mientje.
Opa Martinus en oma Wilhelmina waren hardwerkende mensen en kregen 6 kinderen: Gina, Hanneke, Leen, Marie, Nel en Piet, de vader van Peter.
Opa Martinus was een enthousiast lid van het kerkkoor Sint Cecilia in Sint Hubert en heeft zelfs zijn 60-jarig jubileum gevierd, getuige een bericht uit het Boxmeers Weekblad van 27 november 1937. Dit blijkt een interessant gegeven te zijn, dus daarover later nog meer.
Ondanks het zware bestaan op het Brabantse platteland was er in de twintiger jaren van de vorige eeuw voedsel genoeg. En aangezien Martinus en Wilhelmina een groot hart hadden, besloten zij enkele malen een meisje uit Oostenrijk op te nemen, Eugenie Boré. De situatie in Oostenrijk was na de Eerste Wereldoorlog erbarmelijk en veel kinderen waren ondervoed en verkeerden in een slechte gezondheid.
De familie Boré woonde in een appartementencomplex aan de Gatterholzgasse 26/26 in Wenen, met 2 miljoen inwoners destijds één van de grootste steden van de wereld. Het statige pand bestaat nog steeds en er is nu o.a. een reclamebureau in gevestigd. Het gezin bestond uit vader Edgar (1879-1937), moeder Julie (Juliane, geboren 1887) en de 2 dochters Eugenie (1917) en Emma (1913) en zoon Franzi (1910). De sterfdatum van Julie is onbekend; volgens een brief van 3-1-1945 was zij toen nog in leven. Moeder zorgde voor het huishouden en de kinderen en had soms ook een baan. Wat haar werk was, is onbekend. Ook over het beroep van vader blijven we in het ongewisse. Hij was vaak werkeloos. Getuige een foto, waar hij in militair tenue staat afgebeeld, heeft hij gediend in de oorlog. Die Eerste Wereldoorlog had zijn sporen nagelaten. Vele familieleden waren in de loopgraven overleden, de economie had een genadeslag gekregen en eten was er vrijwel niet te verkrijgen met als gevolg, dat de kindersterfte boven de 40 % lag. Eugenie en ook haar zusje Emma kwamen in aanmerking voor een rehabilitatieprogramma en vertrokken samen met vele andere “bleekneusjes” naar o.a. Nederland om aan te sterken.
Hoe de grootouders van Peter in aanraking kwamen met de organisatie, die deze tijdelijke opvang regelde, dat weet Peter niet. Omdat Martinus in het kerkkoor zong, veronderstelt Peter, dat deze contacten via de kerk gelopen hebben, maar bij navraag weet het kerkbestuur van Mill en van Sint Hubert daar niets van. Het bisdom van Den Bosch mag in verband met de wet op de privacy geen gegevens prijsgeven. Al onderzoekende komen we meer te weten over de gang van zaken, waarover in deel 3 meer.
De brieven waren altijd als volgt geadresseerd: An Herrn Klomp, Landbouwer, St. Hubert, Nord Brabant, Die Niederlanden. Het lijkt er op, dat de brief vanuit de organisatie werd door gestuurd, want sommige enveloppen waren gemarkeerd met een sticker met een hoofdletter R erop, als een soort van goedkeuring. Wat die R dan zou kunnen betekenen, dat weten we echter nog niet. In het boek van Maria van Gils vertelt zij, dat soms brieven onderschept werden, als daarin gevoelige informatie werd prijsgegeven., bijvoorbeeld op politiek gebied.
Peter heeft alle brieven netjes genummerd, gekeken naar overeenkomsten, verschillen opgemerkt, de in de brieven vernoemde namen genoteerd en deze verder onderzocht en een notitie gemaakt van opvallende zaken. Vele antwoorden zijn reeds gevonden, maar er bestaan nog steeds veel vragen, die hem bezighouden.
In de volgende delen krijgen we door middel van de briefwisseling een beeld van hoe het leven van het jonge meisje uit Wenen en haar gezin eruit gezien moet hebben. Maar eerst duiken we in de geschiedenis om het verhaal beter te begrijpen. Volgende week geven we in deel 3 genaamd “De geschiedenis” uitleg over het hulpprogramma in het licht van een stukje historische achtergrond.
Bron en foto’s: Peter Klomp,
Tekst: Marja Verheijen,
