In het vorige deel vertelden wij over een lelijke brief, die door een mevrouw Ehert uit Wenen aan de familie Klomp was geschreven.
Hierin sprak zij kwaad over de familie Boré en meldde onder andere, dat Edgar niet in een ziekenhuis had verbleven, maar in een gekkenhuis. Mevrouw Ehert woont in hetzelfde appartementengebouw als de familie Boré aan de Gatterholzgasse in Wenen.
In september 1922 vraagt de familie Boré aan de familie Klomp deze betreffende brief naar hen op te sturen, zodat zij precies weten wat de inhoud is.
Op 9 oktober moeten Edgar en Julie naar het gerecht om de zitting over deze zaak bij te wonen. Mevrouw Ehert ontkent in alle toonaarden de brief geschreven te hebben, maar inmiddels heeft een andere bewoonster van het appartementencomplex getuigd, dat deze mevrouw Ehert wel degelijk schuldig is. Julie schrijft: “Ze wil nu mooi doen, zodat ze geen straf krijgt, maar ze geloven haar niet meer: zij heeft het geschreven”.
In oktober 1922 schrijven Edgar en Julie, dat Emma en Eugenie inmiddels al weer enkele kilo’s zijn afgevallen. Eugenie hoopt, dat Sinterklaas ook naar Wenen komt, omdat ze zoveel leuks en lekkers van hem had gekregen, toen ze in Nederland was. Eugenie mist de chocolade, die ze van haar pleegouders weleens kreeg. En ook het witte brood, want in Wenen is er alleen maar “zwart brood”.
Het echtpaar Boré is al drie maal naar het gerechtsgebouw geweest en zij zullen nog minstens eenmaal voor het gerecht een verklaring moeten afleggen. Tot nu toe geven zij nog niet echt prijs wat er nu precies speelt, wat ernstig genoeg is voor een rechtszaak. Of is het gewoon pure jaloezie van die mevrouw Ehert?
Emma heeft 5 gulden gekregen van de familie Willems, bij wie zij regelmatig verblijft. Daar hebben haar ouders een jas, een muts en een sjaal van gekocht, want ze verwachten wederom een strenge winter. Mevrouw Ehert is hier nijdig om en blijkt dan ook nog eens te verklaren, dat Edgar in de gevangenis heeft gezeten. Julie ontkent dit ten zeerste en heeft veel verdriet van alle lasterpraat.
Dan lijkt het erop, dat de familie Klomp “den leelijken brief” naar Wenen heeft verzonden. In een schrijven van eind oktober melden Edgar en Julie, dat ze alle 136 bewoners van het appartementengebouw de brief hebben laten lezen. Iedereen is ervan overtuigd, dat mevrouw Ehert de schrijfster is. Waarschijnlijk heeft zij uit pure wraak en hebzucht gehandeld, omdat ze het niet kan verkroppen, dat de familie Boré zoveel steun uit het Nederlandse Sint Hubert krijgt in de vorm van goederen en geld. Mevrouw Ehert heeft alleen voedselbonnen om in haar levensonderhoud te voorzien. Ze had meegekregen, dat er per post vanuit het comité bij de familie Boré een zak aardappelen werd bezorgd. En dat steekt natuurlijk. Die piepers kwamen in november trouwens goed van pas, schrijft moeder Julie, want Eugenie ligt al 3 dagen ziek op bed en slaapt de hele dag, dus ze moet goed eten.
Half december is de zaak omtrent de brief nog steeds niet gesloten, maar hopelijk zal in januari van het nieuwe jaar mevrouw Ehert gestraft worden voor haar leugens. In ieder geval zal zij de gerechtskosten moeten betalen, dus dat is al een hele straf op zich.
Er is ook leuk nieuws! Vrouw Hanneke, de tante van Peter, heeft 1 november 1922 een zoontje gekregen, Johan Verrijken. Eugenie zegt, dat ze weer heel graag naar Nederland wil komen om met kleine Johan te spelen. In haar brief om vrouw Hanneke te feliciteren met de geboorte van de jonge zoon, zegt Julie, dat ze geen kinderen meer kan krijgen, omdat ze vorig jaar in het ziekenhuis heeft gelegen en een operatie heeft ondergaan. Eugenie is hun laatste kindje.
De familie Klomp heeft laten weten, dat Eugenie weer welkom is. Maar Emma kan niet meer mee en Eugenie is bang om alleen te reizen. Ook vinden ze het ongepast, dat Martinus en Wilhelmina Klomp het grote bedrag van 20 gulden moeten betalen voor de treinreis. Dat is teveel gevraagd.
Op 8 februari 1923 wordt mevrouw Ehert veroordeeld met een straf van 100.000 Kronen of 48 uur arrest. Zij is echter in hoger beroep gegaan, dus over 3 weken krijgt de zaak weer een vervolg.
Franzi ligt, zoals zoveel kinderen door ondervoeding en slechte hygiëne in het ziekenhuis.
Hoe gaat het leven in Wenen verder en wat zal het jaar 1923 brengen? Lees volgende week deel 9 van onze serie over Eugenie, een meisje uit Wenen.
Bron en foto’s: Peter Klomp,
Tekst: Marja Verheijen,
