Elke maand verzorgt het Hobbycentrum een uitstapje en dit keer waren we te gast in het Asielzoekerscentrum te Grave. De interesse voor deze excursie was groot en van de 43 aanmeldingen moest helaas een aantal teleurgesteld worden, maar wellicht is er in het najaar een tweede kans om dit interessante instituut met eigen ogen te bekijken.
Want wat wij van een Asielzoekerscentrum te zien en te horen krijgen zijn alleen de berichten en de beelden vanuit de media en meestal zijn deze dan ook nog negatief gekleurd.
In 1997 werd de oude Generaal de Bonskazerne in gebruik genomen voor de opvang van vluchtelingen en asielzoekers, die vanuit diverse landen en om verschillende redenen een nieuw thuis zochten.
In 2016 is het nieuwe AZC gebouwd en slechts één van de oude panden maakt nog deel uit van dit complex, waarin diverse afdelingen zijn gevestigd, zoals de administratie, de vreemdelingenpolitie, vluchtelingenwerk, de technische dienst en een huisarts.
In de statige gebouwen van de oude kazerne zijn nu een lunchroom, een filmzaal en vele ateliers en bedrijven gevestigd, die zeer zeker een bezoekje waard zijn.
Op het terrein staan 7 gebouwen, waarin de appartementen gevestigd zijn voor de in totaal ongeveer 550 bewoners, momenteel vooral uit Eritrea, Somalië en Syrië. Er zijn ruimtes beschikbaar voor alleenstaande mannen en vrouwen, die met 8 personen samenwonen en in 2021 zijn er 8 zogenaamde Barlies gerealiseerd, prefab woningen voor gezinnen. Voor de huisvesting wordt rekening gehouden met geslacht, leeftijd, religie en afkomst en verder is er een gebouw, waarin ongeveer 50 jongeren onder 18 jaar worden opgevangen, die zonder ouders hebben moeten vluchten. Hier is 24 uur begeleiding aanwezig en voor de rest van het complex zijn de woonbegeleiders tussen 8.00 en 22.00 uur het aanspreekpunt, waarna de beveiliging het toezicht in de nacht overneemt. Het gehele team bestaat uit ongeveer 30 personen, die tezamen zorgdragen voor het centrum.
Een woonbegeleider leidt ons rond en praat met passie en bevlogenheid over zijn werk, dat lang niet altijd even gemakkelijk is. Net zoals in elke woon- en leefgemeenschap vinden er irritaties plaats en ontstaat er onenigheid, maar hij vindt het heel erg meevallen en ze hebben alles onder controle. Mensen met verschillende culturen en achtergronden moeten samen leven en dat veroorzaakt soms enige frictie, maar brengt ook verbinding en verbroedering. De meeste vluchtelingen dragen een geschiedenis met zich mee en hoewel deze voor de meesten traumatisch moet zijn, wordt daarover slechts zelden gesproken. De gids geeft aan, dat hun geestelijke gezondheid moeilijk te peilen is, maar dat ze training krijgen in het opvangen van signalen. Gelukkig is er ook een huisarts, die een luisterend oor biedt en in geval van nood externe hulp kan inroepen, maar net zoals in onze wereld is ook hier een lange wachtlijst daarvoor.
Voor meer info:
Lees volgende week verder in deel 2 en leer het ACZ nog beter kennen.
