We vertelden al eerder over het bewogen leven van deze freule. Nieuwsgierig geworden?
Marianna von Evers van Aldendriel (29 juni 1804 - Bergen, 21 juli 1878) was een buitenechtelijke dochter van baron Petrus Wilhelmus de Liedel van Well en diens schoonzuster, Eleonore Philippine von Schloissnigg, een zus van zijn echtgenote Ottilia, eigenaren van kasteel Aldendriel.
De toevoeging “Van Aldendriel” vanaf 1852 verwijst naar kasteel Aldendriel in Mill, waarvan zij na de dood van haar vader door schenking en erfenis in bezit was gekomen. Een week voor zijn dood had hij het vruchtgebruik van al zijn roerende en onroerende goederen al geschonken aan zijn onechte dochter. Hiertoe behoorden kasteel Well met kapel, molens, vele huizen, boerderijen en landerijen met een totale waarde van f 200.881,19, alsmede Kasteel Aldendriel en bijbehorende grond.
Een geboorteakte van haar ontbreekt, dus haar exacte geboortedatum is niet bekend, evenmin als de geboorteplaats. Waarschijnlijk moesten de zwangerschap en de bevalling zich in het geheim voltrekken vanwege het gepleegde overspel van haar ouders. Op haar overlijdensakte wordt Keulen als haar geboorteplaats genoemd, maar dat is weer door gestreept en gewijzigd in Mainz. In Keulen is echter niets terug te vinden van een geboorteakte en in die tijd werd Keulen vaker opgegeven als geboorteplaats, als men iets te verbergen had. Haar naam Von Evers is mogelijk afgeleid van het wapen van Von Schlossnigg, hetgeen de kop van een everzwijn bevat.
Marianna von Evers is nooit getrouwd geweest, maar een sterke aanwijzing, dat ze toch kinderen heeft gebaard, vormt een bijzondere zin op haar bidprentje: “Ontsla de ziel uwer dienares Marianna van de zonden welke zij door de zwakheid des vleesches in den menschelijken omgang heeft bedreven.” Dat het woord “zonden” in meervoud wordt geschreven, duidt op twee of meer kinderen.
In respectievelijk 1818 en 1820, toen zij slechts 14 en 16 jaar oud was, zou zij in Rotterdam zijn bevallen van een zoon Willem en een dochter Marianna. Bij de geboorte droegen zij de namen Floris en Emma, maar deze zijn om onbekende redenen gewijzigd. Waarschijnlijk was zij de maîtresse van koning Willem II, 11 jaar ouder en het Huis van Oranje-Nassau beschouwde daarom de twee kinderen als bastaarden. Enkele historici zien Willem en Marianna der Nederlanden als nakomelingen van koning Willem II. Harde bewijzen, zoals archiefstukken ontbreken echter.
De kinderen groeiden op in Frederiksoord in Drenthe, waar in die tijd door de Maatschappij van Weldadigheid een kolonie werd gesticht om verpauperde gezinnen uit de grote steden een bestaan te bieden. De Maatschappij had via brieven contact met iemand, die anoniem wenste te blijven, maar ondertekende met P. Nederlander (wellicht een verwijzing naar Prins der Nederlanden), waar de kinderen hun achternaam aan ontleenden. Het geld voor hun verzorging en opvoeding kwam van een onbekende weldoener. Soms moesten de kinderen langs de weg gaan staan en dan reed er een geblindeerde koets langs. De kinderen hebben nooit geweten wie hun ouders waren en ook het bestaan van de kinderen werd verdoezeld en met geheimen omhuld.
Freule Marianna leidde na de dood van haar vader een teruggetrokken leven en was erg zuinig ondanks haar grote vermogen. Zij verbleef veelal op het kasteel in Well, maar zal beslist ook in Mill ooit een wandeling gemaakt hebben, zoals ze dat in Well ook deed met haar gezelschapsdame. Ze ging eenvoudig gekleed en droeg dezelfde witte knipmuts als de meeste vrouwen in die tijd. Ze spendeerde vrijwel geen cent aan het onderhoud van haar eigendommen, waardoor het een en ander in verval raakte. Ze verborg haar geld en juwelen op alle mogelijke plaatsen en bij haar dood was Kasteel Well alleen maar rijker geworden.
Haar kinderen Willem en Marianna huwden en kregen vele nazaten, waarvan die van Willem de achternaam Der Nederlanden dragen. Deze familie strijdt nu nog steeds voor erkenning als zijnde nakomelingen van het Nederlandse koningshuis en één van hen, de journalist Frenk der Nederlanden neemt daarin het voortouw.
En zo kreeg de geschiedenis van Aldendriel toch een beetje een nationaal tintje, hoewel we er nooit helemaal het fijne van zullen weten, want alle papieren betreffende Willem en Marianna zijn verdwenen. Kasteel Tongelaar heeft zijn spook en Kasteel Aldendriel heeft dit geheim.
Interessant boek hierover is “Een freule van dertien” van Madelon Djajadiningrat.
Volgende week vertellen we over de recente restauratie.
Geschreven door Marja Verheijen
Bron: Wikipedia, Archief Well
