Ès vruger in een van die groewte Boerehuishááwe’s ut ieën of aander te doen waar dan kwaame de òmkes en de tantekè’s op bezuuk.
De al wà gròttere keinder kreege d’r sòndagse pekske aon en de klènder kiendjes waare dan òk op z’n mòijst òngetrokke.
Soms òk nog òk mè un krulspeld in d’r hoor en un par bolle wèngskes.
Nou, en ès ze dan òk nog is d’r dik buikske nur vùrre kòsse steeke, dan zinne de Tantekè’s; och wàn moij dikzekske,…die zal hendig Pestoer worre.
Ja Pestoers wiere aalt vergeééke mè iemest die un luilekkerlaand leeve hàn. Wij kende de Pestoer alleen mar mè un dikke sigaar, ruim van umvang, unne zwarte’n toog en un zwarte àwwer damesfiets wà ut op en afgaon van die fiets un stuk hendiger makte.
Un kooj handrem die mar sles wà ont stuur hong te bemmele.
Ummers hals ovver de kop remme hoefde unne Pestoer toch nie, ik zou nie wiete vur wie want alleman ging uit eerbied toch wel òn de kant.
Trouwe’s iederieën in turp wis van die bemmelende handrem en die enkelde kiep die overstook die makte wel desse op tijd onder de heg zaat.
De loslopende huund die blafte aalt allieën mar nó, noit veur.
En zoewe moes de Pestoer, aalt um dissen tijd van’t joor, zunne umgang doen, huis vur huis en dur regen en weind.
Wattie krig bij de mense dè waar eigelek z’n loon.
De Parochiane hàn eigelek min of mier de verplichting um de Pestoer te onderhaawe in geld of mè un stuk worst of karbenaaj.
De boere moese per kow of per vèrke betaole.
Bij de Gemente durteege moese ze per hond betaole en òk de brugers.
Toendertijd moes de Pestoer nogal wà boerderije gehad hebbe, wòttie vur 30 koei of vèrkes betòlt krijge.
Hij moes duk mè die aaw fiets z’n eige mar ovvereind zien te haawe dur die karrespoore hen en dan proote we nog nie ovver èster snuw lag.
Ut leeve van de Pestoer keek moij op z’n sòndags, nò de Hogmis mar nie mè;..
d’n umgang.
Hawdoe
Pietje de Grondwerker
