Op de scheurkalender die van alles en nog wat vertelt over geluk lees ik dat je geluk dichter bij huis moet zoeken en je het moet hebben van de kleine geluksmomentjes.
‘Is de vuilniswagen er nu al?’ ging er door me heen toen ik hem mijn huis voorbij zag rijden. De vorige week was hij zo laat en dacht ik zelfs dat ze onze straat vergeten waren. Ik liep naar de voordeur en opende de deur om te kijken of het voor de kliko of de plastic zakken was. Verdorie, de kliko. En ik was zo lekker relaxt rustig aan de dag begonnen en nu dit gehaast. Zou ik te laat zijn? Ik kwam uit mijn relax stand en haastte me naar de achterdeur. Zou hij al opzei (andere straat) van het huis geweest zijn? Ik hoorde de vuilniswagen in de volgende straat rijden en hij zou, als het goed was, dus wellicht nog een keer opzei van mijn huis langs komen. Met een rotvaart liep ik de pad achter het huis in met de kliko op sleeptouw. Jeetje, volgens mij waren de kliko’s die er stonden al geleegd. Ik tilde een deksel op en jawel, leeg. ‘Te laat’ zei ik tegen een mevrouw die net met de kinderwagen voorbij kwam. Meelevend met de situatie gaf ze tips als hard rennen en zwaaien zodat de vuilniswagen zou stoppen. Ik zag hem de bocht omkomen recht op mij af en de chauffeur zag mij ook. Maar ik zei niets want ja het was mijn eigen schuld dat ik te laat was. Waarschijnlijk heb ik heel zielig en beteuterd gekeken en misschien ook wel verwachtingsvol, wie zal het zeggen. In ieder geval kan ik me zo voorstellen dat de chauffeur het een sneu tafereel vond zo’n vrouwtje met een volle kliko. Met een stoere blik en een knikje opzei zo van; kom maar gauw, stopte hij de vuilniswagen. Een leuke jonge man met een staartknotje, geen idee of ik dat zo moet noemen, zei vriendelijk: wat bent u laat mevrouw, en hij lachte hartelijk. En mijn kliko werd geleegd onder een aanmoedigend klopje van de jongeman. Geweldig, mijn dag was weer goed na zoveel attentheid en vriendelijkheid. Waar je niet overal gelukkig van kunt worden!
Mijn collega stuurde me een cd van zijn zoon die pas afgestudeerd is op de rockacademie in Tilburg, en een paar dagen later kreeg ik een geweldige fruitmand. Ha allemaal gezondheid in mijn huis. Dat is nodig want ik heb besloten dat ik stop met de chemo omdat ik er te ziek van word. Dus nu nadenken hoe verder te gaan en velen komen met tips, adviezen en ideeën. Ik kan me weer verheugen op de zomer en mijn eerste kleine fietstochtjes in onze prachtige omgeving heb ik al weer achter de rug. In augustus heb ik de babyshower van mijn schoondochter. Nog nooit meegemaakt dus leuk! En ik heb de opdracht om baby foto’s te sturen van mezelf en mijn zoon, de aanstaande vader.
Als ik me even later verdiep in oude nostalgie geniet ik met volle teugen. Ik kan nauwelijks baby foto’s vinden van mezelf maar mijn kinderen hebben ieder een dik album van hun baby en kindertijd. Mijn jeugd komt weer eventjes heel dichtbij. Kneuterigheid, verlegenheid, stoere tijd, hippe kleding en giebelende vriendinnen. Mijn geboortehuis (spoorhuisje Sint Hubertse binnenweg), kleuterschool, de kabouters, gymnastiek, Millse mars, foto’s van mijn zustersuniform met een kapje op het hoofd! Oh dat is weer even genieten en wegdromen. Wat een geluksmomentjes heb ik toch al gehad en ik hoop dat er nog veel mogen komen.
Tilly Gerritsma
