’T waar nog mar net eint oktober toen de urste róój of géél lintjes al in de kerstbeum geknupt wiere bij de teulers van die bùmkès. Dè is eigelèk ’t zelfde ès vruger bij ons int vérkèshok, ès onze Vadder en ons Moeder op de gangpad òvver ’t schot honge te klazienere van welk vèrke ze uitkoze vùr de slacht.
És ze ’t dan ens ware mè mèkaar, dan ging onze Vadder ovver ’t schot mè ons Moeders beste schier en knipte ùnne òllinge kaole strieëp ovver dè vèrke zunne rug. Viltstifte ware d’r toen nog nie, hòguit unne zwart verbráánde kurkestop van ‘n leeg ááweklóóre fles.
Eigelèk is ‘t merke van die kerstbeum ’t zelfde. Hun leve is òk mar vòrt van korte’n duur net zo goed ès van dè vèrke.
Begin november gòn de ùrste bùmkès al uit de grond en ès zè geluk hebbe komt ‘r ùnne pot um d’r wortels hen die eigelek veul te kléin is. Di is ongeveer ’t zelfde ès te kléin schoen. Dan wòrre ze op de ieën of áánder plàts te kijk gezet en dur stòn ze dan.
Het gróóte publiek kùmt dan zouwe, ès Sunterklòs nog mar amper vurbei is, um ze te kóópe. Dur word dan van alle kante òn d’r getrokke, want den enne is te kléin en den andere te gróót, of d’r zitte te weinig nòlde aon of net te veul. Hij moet òk nog òn d’n bóvekant op niks uitlóópe want anders kan er de piek nie op en wà is nou unne kerstbom zonder piek, des eigelek ’t zelfde ès dè vérkè zonder start.
D’n bom die hellemòl veuraon stù die word nie verkócht, want ze wille allemòl d’n achterste hebbe en dùrrum zette die verkóópers, dieje vùrsten bom òk alledaag ááchteróón.
Eindelèk bende dan uitgezóócht dur iemest en dan worde in d’n hoek van zo’n hééte kamer gèplant en dan hange ze ‘r zòveul slingers en balle in dègge d’n bom nog niemer ziet. Nou probeert dan oew nòlde mar is váást te hááwe tot de drééjkùnninge. En dan, ja dan belande ès Kerstbòm op d’n brandstapel en ès vérke op de leer.
Toch vur ollie allemòl, un Zalig Kerstfeest toegewenst, òk van ons M’rietje!
Haw doe!
Pietje de Grondwerker
