In ruim een halve eeuw tijd wist Feyenoord slechts één keer eerder de Kille-Cup op naam te brengen. Daarvoor moeten we terug naar 1982. Ajax (twaalf keer kampioen) en FC Twente (acht) voelen zich wat dat betreft in ‘Stadion De Binding’ van DWSH ’18 een stuk beter thuis.
Maar het kan verkeren: in de finale werd datzelfde FC Twente overtuigend met 3-0 door Feyenoord verslagen, daar waar de Maasstedelingen in hun eerste wedstrijd tegen de Tukkers nog met 2-0 onderuit gingen. Bij de Kille-Cup kan álles!
De eindoverwinning was verdiend voor Feyenoord, dat na het eerste verlies steeds beter in het toernooi kwam, waarbij het maar liefst vijf wedstrijden op rij met het minst mogelijke verschil wist te winnen. Sinds 1971, toen de Kille-Cup begon als een jeugdtoernooi rond de seizoensafsluiting, brengt spektakel al ruim vijf decennia lang generaties bijeen. In Wilbertoord is ook de 53e editie van de Kille-Cup opnieuw het ‘grootste’ evenement van het voetbalseizoen. Op vrijdag 13 en zaterdag 14 juni kropen maar liefst zestig jeugdleden van DWSH ’18 opnieuw in de huid van een speler uit de vaderlandse Eredivisie. Belangrijkste ‘spelregel’: iedereen zoveel mogelijk laten voetballen.
‘Monster van de Kille-Cup’
Op vrijdagavond worden de spelertjes voorgesteld aan het publiek door heuse stadionspeakers, vanuit de skybox. Net zo’n traditie als de wekenlange periode van oefenpotjes spelen en het vaantjes maken. Maar dan gaat het van start: op voetbalschoenen met een dubbele knoop, voor het oog van talloze familieleden en kennissen. Die avond werken de acht teams al veel wedstrijden af. Dankzij de 43 vrijwilligers zal het hen aan niets ontbreken. Waar was de Kille-Cup zonder deze jeugdleiders, medicijnvrouw en -man, keepers, verslaggevers, toernooileiding, terreinknecht en fotograaf?
Op het veld zien we momenten van heftige strijd en voorbeelden van sportieve kameraadschap door elkaar de bal te gunnen. Zoveel mogelijk laten voetballen, toch? De indeling is weer om van te smullen, veel potjes eindigen in slechts een klein verschil. En dan is het alweer bedtijd: ban slapen komt wat minder dan in het eigen bed en bovendien horen we dit jaar voor het eerst verhalen over ‘het Monster van de Kille-Cup’. Zou het dan toch bestaan? Sommigen slapen slechts drie uur en moeten dat ’s ochtends op het veld bekopen: het hoort allemaal bij de dramatiek van dit toernooi. Door de warmte wordt het schema op zaterdag wat aangepast. Zo is men eerder klaar met de wedstrijden.
Legendarisch
De strijd om de penaltybokaal is al net zo legendarisch als het toernooi zelf. Maar liefst tien voetballertjes moeten afkampen. Feie Willems blijkt het meest koelbloedig en mag zich een jaar lang de penaltykoning noemen. Bij de bovenbouwspelers is Sebe Manders (JO19) het meest trefzeker. Elk team heeft inmiddels zijn zeven wedstrijden gespeeld. FC Utrecht en PSV spelen om de zevende plek, die na strafschoppen wordt gewonnen door FC Utrecht. De strijd om de vijfde plaats voltrekt zich tussen NEC en Heerenveen, waarbij de Friezen de strafschoppenserie winnen. Derde wordt Ajax, dat AZ verslaat. De finale gaat tussen Feyenoord en FC Twente, dat in de poulewedstrijden nog met 2-0 van de Rotterdammers wist te winnen, maar nu met 0-3 aan het kortste eind trekt. De Harry van der Linden-aanmoedigingsprijs is voor FC Utrecht. Voor de meeste spelers is daarna bedtijd, véél vroeger dan anders…
