Het waren de jaren direct na de eerste wereldoorlog. Nederland was weliswaar neutraal gebleven en daarom niet direct betrokken geweest bij deze oorlog, maar er heerste armoede en schaarste.
In deze tijd, 14 april 1920, trouwden Wim Vloet en Mina van Vonderen. Zij gingen wonen aan de Grootvenseweg 26 in Sint Hubert. Een echt katholiek gezin, waarin veel kinderen op de wereld zetten bijna een plicht was, opgelegd door de kerk. Maar ook een noodzaak om verzekerd te zijn van een voor die tijd enigszins comfortabele en financieel onafhankelijke oude dag. Er ging in dit gezin dan ook bijna geen jaar voorbij of er was weer gezinsuitbreiding. Bijna een eeuw later komen deze kinderen met hun kinderen en partners bijeen voor een reünie.
“Opa en oma kregen in totaal 15 kinderen waarvan er 14 de volwassen leeftijd mochten bereiken, en dertien kinderen kregen maar liefst 55 kleinkinderen. In zo’n groot gezin komen ook momenten van afscheid nemen en dit gebeurde afgelopen jaar maar liefst twee keer. Dochter Riek en schoondochter Nolda brachten vele neven en nichten op de been, naast de nog resterende ooms en tantes. En naast het verdriet ook elke keer weer een moment van ontmoeten en veel praten, waardoor snel de behoefte tot een reünie ter sprake kwam”, aldus Henk Ermers, een van de drie organisatoren van deze familiehappening. “Een datum was snel gepland: 19-1-19. Bijzonder is dat Theo Vloet, broer van opa en zijn leven lang missionaris in Mozambique en daarom de rode draad in de familie, deze dag 125 jaar geleden werd geboren. Heeroom is ook onderdeel van het reünieboek wat wij met de hele familie hebben gerealiseerd. Al hebben hier heel veel uren ingezeten om er een mooi geheel van te maken”, aldus Willy Vloet, dé redacteur van het prachtige resultaat waarvan de eerste exemplaren tijdens de reünie aan de laatste vier “Vloetjes” die nog in hun midden zijn werd aangeboden. “Talrijke foto’s, de levensverhalen van alle kinderen, een stamboom en herinneringsprentjes tgv vroegtijdige overlijdens, naast die van opa, oma en Heeroom vullen het geheel. Een uniek exemplaar waar velen emotioneel van werden tijdens het lezen. Meer dan 100 jaren kwamen voorbij”, aldus Willy.
“Maar niet alleen het boek is uniek”, vervolgd Wilma van Laanen-Vloet. “Op twee neven en een nicht na (en enkele partners) was iedereen aanwezig tijdens deze middag en avond. Maar liefst 103 nakomelingen. Het leeftijdverschil is behoorlijk groot want het oudste kleinkind is 73 en het jongste 40 jaar. Daarbij de leeftijd van tantes en ooms nog buiten beschouwing gelaten. En het derde wat uniek was tijdens deze avond was het op de foto zetten van deze kleinkinderen. Tijdens de 80e verjaardag van oma werd er met haar een foto gemaakt en deze opstelling werd nog een keer over gedaan. Geweldig om te zien hoe gedreven iedereen was om weer op de juiste plek te staan zoals 13 januari 1971. Een prachtige herinnering aan een geschiedenis die onze opa en oma Vloet-Van Vonderen hebben gerealiseerd.”
