Door Elly Meijnders - Sinds een jaar of tien werken er in onze gemeente ouderenverpleegkundigen ook wel casemanagers genoemd. Koos Wolfert en Monique Riem zijn betrekkelijk nieuw in onze gemeente, Gerry Jacobs werkt sinds 5 jaar in deze functie. Ik had een gesprek met hen over hun werk.
Monique: “Je vraagt wat ik tot nu toe vind van dit beroep. Ik ben dankbaar dat ik iets mag betekenen voor de mensen die op mijn weg komen. Natuurlijk moet je je weg vinden om die dingen voor de mensen voor elkaar te krijgen, die nodig zijn. Je moet de regels kennen en weten hoe er mee om te gaan”.
Koos knikt bevestigend: “Je hebt te maken met mensen van zeer verschillende komaf, heel divers. Zij hebben een heel leven achter zich, je mag met hen meekijken en dan hopen dat je het vertrouwen krijgt om daar iets mee te doen, zeker als ze te horen krijgen dat er sprake is van zoals dementie. Het is fijn dat wij daarbij mogen ondersteunen.
Hoe lang zitten jullie in dit beroep?
Koos: “Ik werk 15 jaar met ouderen, mijn achtergrond is verpleegkundige, ik heb in de psychiatrie gewerkt. In dit beroep als ouderenverpleegkundige werk ik nu 10 jaar.
Monique: Ik werk 10 jaar in de ouderenzorg, eerst in een kliniek en nu bij de mensen thuis.
Hoe vinden mensen jullie?
Gerry: “Bij een zogenaamd niet-pluis gevoel worden wij door de arts ingeschakeld”.
Koos vult aan: “iedereen kan ons inschakelen. Dat kan de buurvrouw zijn of de geriater, Thuiszorg of iemand zelf natuurlijk. Wij hebben altijd eerst telefonisch contact en leggen uit wie we zijn en wat we komen doen. Soms zijn wij het eerste contact met hulpverlening. Vanaf dat moment proberen wij een inschatting te maken van wie we voor ons hebben en wat we kunnen doen om diegene te ondersteunen bij zijn of haar leven”.
Gerry jij hebt al wat langer ervaring hier, wat is jouw aanpak?
“Ik zal een voorbeeld gebruiken. Stel, je ziet een man, hij ziet er niet verzorgd uit, het huis is rommelig en niet schoon met een volle aanrecht. Ik stel dan voor dat hij huishoudelijke hulp kan aanvragen bij de Wmo. Daar kan hij hulp bij krijgen, ik vertel dan hoe en met wie. Hij is duidelijk ook eenzaam, dus ik stel een vorm van dagbesteding voor. En je denkt dat iemand de medicatie niet dagelijks op orde heeft en ook daar zoek je samen een oplossing voor”.
Maar er is toch veel moed voor nodig om hulp te vragen of te accepteren?
Nu vullen zij elkaar alle drie aan: “Voor die moed hebben wij veel respect. Mensen hebben een heel leven geleefd en dat er hulp nodig is door ouderdom of ziekte is al moeilijk genoeg”.
Hoe werken jullie samen?
“Wij werken samen met de partners van het Dementie Keten Team Noordelijke Maasvallei. Daarnaast is er in deze regio een goeie samenwerking met de huisartsen en andere instanties”.
Gerry besluit: “Wij zijn te bereiken onder telefoonnummer 0900-8803. Onze inzet wordt vergoed door de zorgverzekeraar. Er wordt geen eigen bijdrage gevraagd”.
