Door Elly Meijnders - Op verzoek van de Werkgroep Preventie van het Lokaal Beraad Ouderenbeleid heb ik gesprekken met uiteenlopende mensen onder het motto “Oog voor elkaar”. Ik mocht een leuk bezoek brengen aan Kinderdagverblijf “De Kei” in Mill en had daar een gesprek met mede eigenaresse Anita van Gemert-Peters en opa Piet Peters, oom van Anita. Tot mijn verrassing zit De Kei aan de Rodenweg 3 in Mill, buitenaf bij de Roijendijk.
Wat hebben jullie een mooie locatie, Anita. Als ik dat heb gezegd, wordt Anita weggeroepen en praat ik verder met opa Piet. Heeft hij hier kleinkinderen zitten op de Kei?
Opa Piet glimt trots: “Ik breng en haal mijn twee kleindochters elke woensdag en donderdag. Ik vind het prachtig om te doen. Mijn zoon Roy heeft mij indertijd gevraagd of ik dit wilde en ik heb gelijk ja gezegd. Janske wordt 4 jaar in juli en zij zit hier sinds oktober 2020. En Cis is anderhalf en breng ik sinds januari naar de Kei. Mijn schoondochter en zoon werken allebei”.
Volgens mij ben jij een leuke opa, Piet.
“Een leuke opa is hij zeker”, zegt Anita als ze terug komt. “Dat kan ik beamen. Hoe lang? We hebben het kinderdagverblijf bijna 7 jaar. Wij ontvangen elke dag 42 kinderen in de leeftijd van 0 tot 4 jaar. Wij hebben een wachtlijst, dat is voor ons een goed teken maar voor ouders is dit natuurlijk minder leuk. Maar wij willen de opvang persé kleinschalig houden, dus uitbreiden doen wij niet meer. Wij hebben 1 locatie met 3 groepen. In twee groepen spelen kindjes van 0 tot 2 jaar, naar de derde groep mogen zij als zij twee jaar zijn geweest, dit is onze peutergroep. Er zitten hoge eisen aan dit werk vast, laat ik je straks wel zien. De meeste kinderen en ouders komen uit de regio. En we hebben ook elke dag stagiaires die hier het mooie vak komen leren”.
Opa Piet: “De dieren hier zijn zo leuk en goed voor de kinderen”.
Anita: “De dieren onderscheiden ons. Wij hebben ezels, varkens, konijnen, kippen, kwartels. Drie geiten zijn gedekt en wij krijgen dit jaar voor het eerst jonge biggetjes. Dat is Kei Leuk. In de moestuin zijn we nu aan het zaaien”.
Je hebt hier waanzinnig veel werk te doen, Anita.
“Wij wonen hier ook. Er vroeg eens iemand (die er ook over dacht om dieren aan te schaffen bij hun kinderdagverblijf) of de dieren ook in het weekend eten krijgen. Natuurlijk krijgen ze dan te eten”, zegt Anita verontwaardigd. “Wij eten toch ook in het weekend. De kinderen krijgen geen snoepjes of koekjes, ze krijgen fruit en tomaatjes en zo. En ze drinken geen ranja, ze drinken allemaal water, melk of thee. Soms als het zomers warm is, doe ik er wel eens een takje munt of zo bij. Dan krijg ik wel eens te horen: “Ik wil geen water met een takje”. We eten hier gezond, ik heb geregeld contact met een diëtiste die ons advies geeft. Ik wil wel dat ze alles proberen, het is heel belangrijk dat je daar goed mee omgaat. We maken zelf onze groentehapjes, die worden vers bereid. De ouders worden nu ook steeds bewuster in het omgaan met gezond eten. Ja, je kunt wel zeggen dat wij daarin mee helpen met de opvoeding. En het is onze visie om elke dag met de kindjes naar buiten te gaan, ook als het regent”.
Ik krijg binnen en buiten een boeiende rondleiding. Ik vergaap me aan de buiten slaapplaatsen en zie een kindje heerlijk in de buitenlucht slapen. Alles is even veilig en onderbouwd uitgevoerd. Janske gaat mee op de foto, terwijl de geitjes om ons heen drommen. “Wat een heerlijke plek voor een kind om op te groeien”. Met deze gedachte ga ik weer op huis aan.
