Daar sta je dan, samen met mama op een koude zondagmorgen (3 april 2022). Gisteren begon het verhaal: effe vragen of Mark van den Oever vanavond gaat beregenen om zijn fruitbloesem te beschermen tegen de vorst. Al snel komt het antwoord: ja. Natuurlijk een dubbel gevoel: Mark is aan de slag om zijn oogst te beschermen en wij genieten van de prachtige ijspegels die dit oplevert.
Alles wordt gereed gemaakt: een hoge trap op de auto gebonden, laarzen, thermo- en regenkleding. Om 6.20 gaat de wekker: het is inderdaad -4 graden, na het krabben snel naar Sint Hubert. Met de zonsopkomst is alles veel mooier.
Eenmaal daar is het genieten met een hoofdletter G. Ik waan me de mannelijke versie van Elsa uit Frozen. Overal ijspegels, het knisperende geluid van laarzen die de ijsblokken aan ieder grassprietje verpulveren. De zonsopkomst is geweldig: mooie wolken en kleuren die telkens veranderen.
Ook mama komt nog. Iets te laat voor de zonsopkomst, maar wel erg gezellig. En ze heeft koffie bij zich. Trots maak ik een selfie met haar. Wat een super begin van de dag!
