We zijn met zijn allen, we hebben er niets voor hoeven te doen, in het jaar 2020 beland. Een mooi rond getal.
Wat zal dit jaar ons brengen? Of anders gezegd: wat maken we er van? Een nieuw jaar lijkt op een nieuwe geboorte, een nieuw begin. Flauwekul natuurlijk want we hobbelen gewoon door op ons levenspad, maar wel een leuke gedachte.
De kerstdagen zijn goed verlopen en ik heb me weer even heel erg moeder gevoeld. Met zonen die me van alles en nog wat vertellen uit hun jeugd waar ik geen weet (meer) van heb. Het gestoei en de lol van puur bij elkaar zijn. Fenna (drie jaar) lag op een gegeven moment onder de tafel en dat was haar rustmomentje. Ik liet alles maar zo’n beetje langs me heen gaan want ik kon het tempo en de anekdotes die als vuurpijlen langs me heen schoten, nauwelijks volgen. De rol van moeder blijft uiteraard maar heeft en dat is maar goed ook, al jaren een heel andere betekenis gekregen. Ik ben voornamelijk een praatpaal die geleerd heeft rustig te luisteren, geen commentaar want daar zit men niet op te wachten, totdat het vuurtje uitgebrand is. Even fel oplaaiend wat allemaal niet deugd, waar ze het moeilijk mee hebben, nog wat gesis en dan is het klaar. Mijn drang om meteen al te gaan blussen werd niet gewaardeerd in mijn nieuwe rol, dus laat ik het vuurtje eerst maar rustig opbranden. Pas als alle grieven, ongenoegen, frustraties, pijn en verdriet eruit was, kwam het volgende proces van verbanden leggen en hoe verder te gaan. Ik kan er enorm van genieten dat deze generatie zoveel bewuster zijn dan wij, dat ze ook zien wat ze zelf beter anders hadden kunnen doen, de mist mee zijn ingegaan. Vroeger…nu word ik echt oud, nu ik deze term ga inzetten, werd alles onder de mantel der liefde gelegd. Schaamte is wellicht een beter woord maar dat werd ook niet gebruikt. Mooi dat de Koning hier in zijn kersttoespraak aan refereerde. Dat alle uiterlijke schijn ook maar een deeltje is van de mens, dat een ieder te maken heeft met pijn en verdriet.
Mijn nieuwe geboorte wil ik eigenlijk wel vieren en net als een baby lekker rustig beginnen. Alles op zijn tijd, natje en droogje een beetje vertroeteld worden of is dat ongepast? Ieder mens heeft ook aandacht nodig en gedijt beter op positieve als negatieve aandacht, dus dat houden we er dit jaar ook in. Niet te veel anders komt mijnheer en mevrouw ijdelheid, arrogant, jaloezie en verwaand op bezoek en dan hebben we weer een vuurtje dat geblust moet worden. Ik blus het overigens liever zelf dan dat ik het een ander laat doen maar als ik het niet zie… Daarna op de speelzaal... lijkt me heerlijk. Het spelen houden we er ook in. En samen spelen, heel belangrijk en vooral niet alles te serieus nemen. Er moet ook nog gelachen worden anders verzuurd de boel.
Het weer laat overigens duidelijk mijn gemoedstoestand zien. Beetje ijzig, vorst op bladeren en gras, ramen krabben, het is koud buiten. Verfrissend en het zal wel nodig zijn. Maar ik ziet het tafereel buiten liever lekker warm binnen zittend, bij de denkbeeldige kachel. En een vuurtje dat dan weer wel! Puur om te verwarmen en niet om te blussen. De kortste dag, winterwende of midwinter genoemd, hebben we al gehad. Nog even doorbijten, ik voel het voorjaar al kriebelen en daar verheug ik me op. In gedachten zie ik van alles ontluiken, nu nog onder een laagje rijp maar het is er, het komt er, het laat zich niet tegen houden. Een gezond verrassend nieuw jaar met vele mooie gedachten en ideeën.
Tilly Gerritsma
