Ja, eind oktober is ok wer d’n tijd van de klok trug zette. Of eigelek ok wer nie want de zoewe genaamde wintertijd is de gewone’n tijd zoewe èst vruger aalt waar.
Di joor viel dè ok wer van zòtterdag op zondag.
Bèkant alleman denkter aon, maarr…gè hetter aalt wel enne of iejn bij dieter net nie aon gedaacht hebbe en dan un uur te vrùg in de Kerk zitte.
Nou kan dè op zich gen kwood, mar dan is un uur toch laang.
Gè zouwt in tussentijd wà aflaote kunne haole mar die zing nog nie echt geldig, dès pas mè allerziele op d’n twèdde november.
Urst hedde nog iejn november, Allerheilige en dur is ’n spreekwoord van en dè zè; Allerheilige mè zonneschijn, geft ùnne winter mè pijn.
Dè bètiejkend, èst mè Allerheilige de zon schijnt dan krijde ùnne strenge winter. Dus zuurgt mar dègge ut kolenhok vol het ligge mè koole en turf.
Òk moete zuurge dègge de vùrroodkaast vol het want bekant de helft van de kruidenierswinkels zing dicht wegens un groote verbouwing.
Nou valt die verbouwing eigelek wel mee want òn d’n buitekant zieder bèkant niks van.
Binnein doen ze eigelek alliejn mar alles op ùn aander plats zette, zòdoende dègge strakke niks mer kunt veine.
Kik en dur gùgget nou net krek over, dan ziede wer is wà ze, wel nie allemòl hebbe.
D’n enne sluit un par weeke en d’n andere, dieter krek neeve zit, lùt de dùrre ópe tot sóves half tien.
Dè zing nog is collega’s en dur deur hoeve wij dus toch nie allemòl op d’n zelfde’n tijd bòdschappe gòn te doen.
Vur de Vèrke’s ziegùter minder moij uit want november is ok de slachtmònd. Mèstal wiete die Vèrkes dè nog nie en denke, want Vèrkes zing hieël inteligent, dus slim, wà krijge wè toch lekker eete, zò ès roggemeel mè erpelschel.
Ja, ja mar dan wòrret echt November en dan gùttie d’r aon en dan duurt ut nie laang of ie hengt op kop op de lier.
Wà waar dè toch lekker hè want zò gaaw èster de keurmester gewist waar din ons Moeder al de lever bakke want die hong er aalt los bij òn unne spekhook. Dan kwam de slachter ‘m afsnééje en worst dreeije en wij aate un olling week gebrooije kiew op un, int vet gesopte, sneeij mik. Ut vet liep langs oew kin en wij waare vur al geestelek en lichamelek gezond, dur die aflaote en die mònd van’t Vèrke.
Hawdoe
Pietje de Grondwerker
