Heel nieuwsgierig was ik naar het boekje Me-Time van Anne, persoonlijke coach en psycholoog. Een aantal maanden geleden hadden we elkaar wat beter leren kennen. Ze had indertijd gereageerd op een column die ik geschreven had in de Neije krant.
De column had geresoneerd, zoals dat zo mooi heet ofwel we hadden gezamenlijke interesses. Anne heeft een praktijk: Puur Anne, voor persoonlijke ontwikkeling, coaching & healing. En hoewel ik nooit geen praktijk heb gehad, het onderwerp heeft volop mijn interesse. Op de eerste plaats om me zelf te begrijpen en op de tweede plaats en niet minder belangrijk, om mijn zonen te begrijpen. En dan komen daar automatisch omgevingsfactoren bij zoals opvoeding, geloof, cultuur, maatschappij en ga zo maar door. Dus nog lang niet uitgeleerd. Wat dat betreft zitten we in een zeer fascinerend tijd waarin heel veel te leren valt. Met name over ons zelf. Waarom denken we zo? Doen we zo? Is dat wel van ons zelf of is dat aangeleerd gedrag? Angst wellicht? Waarom, waarvoor? Waardoor is dat gekomen? Laatst hoorde ik in een interview en het boek van de beste man ligt nog klaar om door mij gelezen te worden, dat heel veel mensen narcistische trekken hebben. Dat is schrikken want ik heb eerlijk gezegd een bloedhekel als mensen zo ik-gericht zijn en veelal alleen aan zichzelf denken. Zichzelf op de voorgrond plaatsen. Maar hoe zou dat komen? Als er ergens in het vaak emotionele systeem van de mens iets ontzettend pijnlijks is gebeurd, en als reactie daarop men in de verdediging schiet, dan kun je het ook nog enigszins begrijpen. Goedkeuren is wat anders maar ik bedoel maar. Er ligt altijd een reden achter het gedrag of de denkwijze die iemand laat zien.
Terug naar het boekje Me-Time. Dat had ik dus vroeger veel te weinig gedaan, tijd voor mezelf. Geen tijd? Of geen tijd gemaakt? Of was tijd voor mezelf, belangrijke om op te laden, gewoon nog niet rijp? Nu heb ik zeeën van Me-Time en daar geniet ik dan ook intens van. En gebruik de tijd dan ook volop voor zelfontwikkeling en kijken welke schaduwkanten me nog achtervolgen. Welke duiveltjes er onverwacht nog uit doosjes tevoorschijn komen die gezien willen worden. Want pas als ze gezien zijn en aangehoord besluiten ze om te verdwijnen. Er valt niets meer te halen. Opzouten dus! En mocht er eentje nog eens een poging doen omdat het toch wel lekker was al die aandacht, ja hallo, ik houd niet van herhalingen. Ik ben klaar met je. In het boekje zie ik een paar lijstjes staan waarin je het verschil leert kennen van het ego en het hart. Nu houd ik niet van lijstjes maar deze staan me na aan het hart en zijn zeer welkom. Op de eerste plaats voor mezelf als reminder maar ook voor mijn naasten. Want je kunt wel vaak en veel over liefde roepen maar als je je anders gedraagt, dan mag je je toch wel eens achter de oren krabben lijkt me. En dat geldt uiteraard ook voor mezelf. Dus ha, ik ben blij met dit praktische boekje waarin zoveel eye openers en tips staan. Want het is toch net even iets anders als ik als moeder iets zeg of een professional die zich hier jaren in verdiept heeft, en zelf ook een bewustzijnsproces heeft ondergaan. Ha, een zoon wil het boekje al hebben dus kan ik wellicht wat meer achterover leunen. Het ego, zijn en andermans ego, zijn z’n favoriete gespreksonderwerp om de wereld beter te kunnen begrijpen. Ik vermoed dat er nog vele gesprekken in het verschiet liggen en daar verheug ik me op. Op weg naar meer innerlijke rust als alles gezien mag worden!
Tilly Gerritsma, Mill
