Ja, tis wer zò weid. De vaastenovend stù wer vur de deur. De Prins en z’n gevolg hebbe d’r pakke wer aon. Di joor is dè niks neijs, alles nog van un par joor trug.
Hòguit un neeij veer op de Prinsemuts. Sommige jòrre leijt die niks , mar ès gè un bietje unne rouwe Prins het, ja dan zing de verre nie òn te sleepe.
Trouwe’s ik ben ok hiejl erg benijt nor ons Prinses d’r japonneke en nog benijder nor die witte jasse van die “aaw” Prinse. Soms is de jas nog aawer es de Prins en die gùt toch ok al wer un tijdje mee.
Dur zing jasse bij wor de tesse weid en uitgezakt ope stòn en dè kumt wer dur diejen hoop munte die gè toendertijd nog krigt vur vijftig euro um bier en zoewe te koope.
Die “aaw” Prinse, stòn aalt mè grùpkes dicht bij mekaar en hebbe dan allebééj d’r haand bove op die munte in die tesse um te vurkamme dè d’n enne “sondererg” munte uit de tes van dieje andere hòlt.
Ut volgend joor krijgt dieje nijste “aawe” Prins unne neeije jas mè mar iejn tes d’r op. Hij moet dan van te veure opgeeve òn welke kant van de jas die tes moet kamme. En dè ligt er wer aon of ie regs handig is of linkshandig.
Die iejn tes op dieje jas is ok vort mier ès zat tiggeworrig want vur vijftig euro munte hedde òn iejn tes mier ès zat.
Un groewt vurdieël is van dees munte worde ok niemer zat.
In die zwarte bokse, d’r zitte gewoon twieje tesse in van ut model steekzak, uiteindelek moete oewe zàwdoek ok erges kwijt kunne.
Vruger bij die aawverwetste Moeders kwaamde gij nie de deur uit zonder zàwdoek. Tiggewoorig nieze ze vort in durre’n elleboog. Ut leste wà ons Moeder aalt vroeg net vur dè ik ging, dè waar: Hedde unne schònne zàwdoek bè? Ja, Moeder, oo..dan ist goed.
Op de Boerebruiloft haij iederiejn aalt unne rooije zàwdoek um de nek zitte. Sommige die dè nie hàn dur waar dieje zelfde zàwdoek nie gròtzat.
En dur nog hiejl veul tijd dùrveur hàn de mense allemol un Mombakkes op en kende gè van gezicht niemest.
Maarr..de meste konde toch wel kenne want Tieske trok mè z’n links biejn en Sjefke hompte rechts. Mè Miena’s konde haffele en mè Trui hoefde gè dè nie te probeere want die schupte mè dur spitse klompe jouw tigge oewe scheene aon en dan hàdde nog geluk desse onder oew knieje blif.
Ja en dan trokte van eigest un gezicht van aaw lappe onder dè …Mombakkes.
Hawdoe, Alaaf en makt mar veul schik,
Pietje de Grondwerker
