We schrijven zaterdag 7 oktober 2023, een mooie zonnige dag aan het begin van de herfst. Ik heb het duidelijk in mijn agenda gezet, want natuurlijk ga ik een handtekening zetten om de sloop van de woningen in de Ir. Ringersstraat te voorkomen.
De huizen, die in 1942 voltooid werden, dienen volgens menigeen gezien hun historische waarde behouden te blijven.
Op 12 december 2022, net voor de feestdagen !?!, kregen de bewoners van de 26 woningen te horen, dat hun huizen ten prooi zouden vallen aan de sloopkogel, omdat zij in een slechte staat verkeren. En hoewel er geen oorlogssituatie bestaat en het niet onder de noemer van een humanitaire ramp valt, kan ik toch alleen maar denken aan al die bewoners, die hun thuis moeten verlaten en een soort van vluchteling in eigen land worden. Want niemand van hen wil uit deze gezellige en gemoedelijke straat weg. En ook wil niemand hun thuis verlaten, waar ze een groot deel van hun leven lief en leed met hun gezin gedeeld hebben. Ook ziet de woningbouwvereniging geen redenen om de huizen in de authentieke straat aan te wijzen als gemeentelijk monument of beschermd dorpsgezicht, waartoe Stichting Myllesheem een verzoek heeft ingediend.
Tijdens de handtekeningenactie werd ik aangesproken door een bewoner en hij stelde enigszins geëmotioneerd de vraag: ”Marja, ge doet toch ôk un stukske over ons schrieve?” Ze zeggen ooit: wie schrijft, die blijft, want geschriften zullen altijd herinnerd worden. Hoeveel we ook nog over deze straat zullen schrijven, ik ben bang, dat het niet zal blijven. Inmiddels is het definitieve besluit om tot sloop over te gaan gevallen en zal ook deze straat slechts nog in onze herinnering voortleven. Drie woningen zijn niet door Mooiland aangekocht en deze zullen blijven staan. Hopelijk laat de architect ze mooi tot hun rechtkomen te midden van de nieuwbouw. Myllesheem heeft echter de hoop nog niet opgegeven en hun strijd is nog niet gestreden. Dus wie weet.
Nu wil het geval, dat ik deze vraag regelmatig krijg. “Zou je ook voor ons willen schrijven?
Inmiddels heb ik al zo’n 20 verhalen voor Myllesheem geschreven. Heel interessant om te doen, al weet ik vrij weinig van de geschiedenis van Mill af, maar op deze manier leer ik steeds meer bij.
Zo werd ik ook benaderd door iemand van Welzijn Ouderen Mill of ik voor hen ook zo nu en dan in de pen wil kruipen. Toen ik hun site eens nader bekeek, werd ik blij verrast over de vele activiteiten, die door al die vrijwilligers georganiseerd worden. Zij dragen zeker bij aan het welzijn van de ouderen in Mill, dus ik ben op hun vraag ingegaan. Wordt vervolgd dus.
En naar aanleiding van mijn column over de excursie van het Hobbycentrum naar van Tilburg in Nistelrode kreeg ik ook een soort van verzoek om hun uitstapjes te verslaan. Deze verslaggeving zal zo nu en dan in De Neije Krant verschijnen onder de titel “Hobbycentrum Mill Eropuit”, waarvan deze week het eerste artikel over jeu de boules.
Ook werd ik in december vorig jaar op de hobbymarkt in De Wester aangesproken door Peter Klomp, woonachtig in Wanroij. Hij had een uitgebreide collectie brieven uit de jaren 20 van de vorige eeuw van een familie uit Oostenrijk, die zij schreven aan zijn grootouders. Hun dochter Eugénie verbleef regelmatig bij hen om aan te sterken, omdat er na de Eerste Wereldoorlog in Oostenrijk zeer grote armoede heerste. Door zijn enthousiast betoog ben ik helemaal gegrepen en “Myllesheem vertelt” zal met ingang van 16 februari een serie verhalen aan dit heel interessante onderwerp besteden.
Want wie schrijft, die blijft.
Rest mij alleen nog de vraag: woar zoude gij wel un stukske over wille schrieve?
Marja Verheijen,
