‘Gij komt er ok wel’ hoor ik de man zeggen die mij moeizaam met de wandelstok ziet lopen. ‘Ja hoor, ik kom er wel’ antwoord ik hem en wordt er direct vrolijk van. Moeizaam en vrolijk past dat bij elkaar? Ja hoor, het is een bijzonder doordachte combinatie.
Ik kan intens genieten als ik op wat gevorderde leeftijd zullen we maar zeggen, voor mijn gevoel nog nuttig kan zijn. Ik geniet ook van de geestkracht van vele Millenaren die wat voor de buurt of de gemeenschap doen. Die nieuwe activiteiten ontwikkelen of oude vertrouwde activiteiten telkens weer opnieuw, nieuw leven in blazen. Totdat ze wellicht helemaal herkauwd en opgeblazen uiteenvallen. De tijd heeft ze als het ware ingehaald en schreeuwt om iets anders. Iets nieuws en anderzijds ook zo vertrouwd is als een onderwerp over ‘de dood’. ‘De dood’ die geen dood is en me uitermate fascineert.
Moeizaam en vrolijk was het maken van het kinderboekje: Oma (Opa) ga jij ook dood? Een zware bevalling met allerlei obstakels maar de aanhouder wint. Niet met geweld en met alle macht doorduwen omdat het moet, nee met begrip en compassie, wachtend tot de tijd rijp is en het gevoel me zegt dat ik nu de volgende stap mag nemen. Want weet ik veel welk ‘programma’ mijn ziel heeft aangenomen. Moet ik meer geduldig leren zijn? Mijn ego zit me meestal behoorlijk in de weg. Maar deze keer gelukkig wat minder dankzei mijn krakkemikkige toestand van het lichaam, dat mij behoorlijk hielp om in de ruststand te blijven. Totdat ik dus precies op de juiste plaats, in de juiste tijd, mijn zielenmaatje tegenkwam die me uit de brand zou halen. Het boekje wat me zeer na aan het hart lag, moest geboren worden. ‘Toevallig’, het toeval valt je toe, kwam ik op Facebook op een pagina: Schilderen en tekenen als hobby. Daarop plaatste ik een oproep met de vraag of iemand met dezelfde affiniteit me wilde helpen met mijn kinderboekje. Louise Beenen die een praktijk heeft als coach en holistisch psychosociaal (wielwerk) therapeut en daarbij ook schildert, wilde me wel helpen. Het boekje vervolgens in eigen beheer uitbrengen kostte me een rib uit mijn lijf. Maar het is mijn cadeautje. Een prachtig cadeautje voor me zelf, mijn kleinkinderen en kinderen die het voor mogen lezen. Wederom net als bij mijn andere boekje, een extra verdieping voor ouders en naastbetrokkenen. Heerlijk omdat te mogen schrijven want dan kan ik fijn de diepte ingaan. Ik ben enorm blij met het resultaat want dankzei ons beider inzet is het een prachtig fleurig boekje geworden. Een hartverwarmend boekje waarin ‘de dood’ niet als dood wordt beschouwd. Waar het lichaam als een tijdelijke stofjas wordt gezien en de geest als het gevoelslichaam. Niemand gaat dood, Iedereen die ‘dood’ is zien we eens weer terug.
Ik hoop dat het boekje naast mijn kinderen en kleinkinderen ook anderen een beetje steun kan bieden. Of in ieder geval stof tot nadenken dat zou erg mooi zijn. Want of we ons nu bewust of onbewust bezighouden met ‘de dood’, ik zie het als een overgang, geen mens ontkomt hieraan.
Ondertussen heb ik al verschillende hartverwarmende reacties ontvangen die me flinke dosis energie bezorgen. Ideeën heb ik volop voor een eventueel volgend boekje. Maar het dient zich nog allesbehalve netjes en geordend aan. Schijnbaar moet ik eerst zelf nog het nodige meemaken om het eventuele volgende verhaaltje goed uitgelijnd te kunnen krijgen. En dan is het toch heerlijk om te weten dat tijd in wezen niet bestaat, en we het eeuwige leven hebben. Ik heb dus tijd genoeg om nog van alles te kunnen en mogen doen. Maar eerst maar even genieten van de geboorte van ons boekje. Het is te koop bij Primera Schipperheijn in Mill.
Tilly Gerritsma, Mill
