De zaal in de Wis is er helemaal klaar voor. Elke dinsdagmiddag gaan zo’n 15 ouderen uit Langenboom er met veel plezier koersballen. De groene mat ligt uitgerold, de tafel voor de puntentelling staat klaar en de deelnemers, die staan te popelen om te beginnen, nemen plaats op een rij met stoelen. Goede voorbereiding is het halve werk!
In grote lijnen lijkt koersballen op jeu de boules met dat grote verschil, dat het zwaartepunt van de bal niet in het midden ligt. Daardoor rolt de bal van 750 gram altijd in een boogvormige lijn (koers) richting het kleine witte balletje (de Jack). Dit vergt nogal wat oefening, voordat de bal het juiste effect heeft om zo dicht mogelijk de Jack te benaderen. Zo nu en dan raakt een bal de koers kwijt en rolt van de mat af. Dat ligt natuurlijk niet aan de speler, zeker niet, want “de mat is gewoon te kort of te smal”.
Elke keer worden twee tweetallen omgeroepen om met elkaar de strijd aan te gaan. De rest blijft rustig op de stoel toekijken, of nou ja….er wordt gezellig gekletst tussendoor, mede omdat je elke keer naast iemand anders komt te zitten. Dat is het mooie van dit spel. Je bent in beweging en daarnaast kun je genieten van het sociale contact met dorpsgenoten. En het is echt een clubje van “ons kent ons”. Menig lid geeft ook aan, dat ze het zo gezellig met elkaar hebben. Het gaat hier duidelijk meer om het spel dan om de knikkers.
Hoewel... op 6 maart was er een koersbaltoernooi voor de 4 kerkdorpen van de voormalige gemeente Mill. Dan draait toch echt alles om het verdienen van de meeste punten. De winst ging naar twee dames uit Mill. Maar ook hier staat voorop, dat alle deelnemers er met elkaar een gezellige middag van maken.
In Langenboom is de oudste deelnemer 99 jaar en ook hij geniet net als de rest met volle teugen van het spel. Een praatje, een grapje tussendoor, even een balletje gooien en dan weer een praatje. “We hebben tied zat um uut te rusten”, zegt iemand.
Na 2 uur wordt de kist met opschrift “Koersbalclub De WISselaars” tevoorschijn gehaald om alle materialen weer op te ruimen. Het meest opvallende attribuut is een zelfgemaakt apparaatje van een leverpasteiblikje verlengd met een stukje PVC buis van dezelfde afmeting met daaraan een uitschuifbare antenne. Rarara, wat zou dit zijn?
Juist, om te meten welke bal het dichtste bij het witte balletje ligt. Bedenk het maar eens. Al met al mogen we concluderen, dat deze club op de juiste koers ligt en hopelijk nog jaren de bal aan het rollen brengt.
