“Oog voor elkaar” door Elly Meijnders - De Werkgroep Preventie van het Lokaal Beraad Ouderenbeleid heeft veel compassie met de bewoners van onze gemeente wat corona betreft. Toch stellen zij het op prijs als ik regelmatig de positieve zaken benoem die in dit kader gebeuren. Zodoende had ik een digitaal interview met Ed Derks, voorzitter van de ZorgSchakel Sint Hubert. Een enthousiaste man vertelt:

“Vorig jaar hebben wij ons jubileum niet kunnen vieren en ook de gewone activiteiten liggen stil. Wij zijn als bestuur bij elkaar gekomen om activiteiten te verzinnen die wél kunnen. Je moet je juist nu als ZorgSchakel laten zien. Eens kijken: wij zijn begonnen met een bloemetje rond te brengen, dat waren vorig jaar 40 mensen. Daarna hebben we de vraag gesteld: Wie gun je een Paasontbijtje? Eigenlijk was 25 mensen de bedoeling, dat zijn er dus uiteindelijk ook 40 geworden. Wij hebben mensen blij gemaakt met fruitschalen. En wij hebben met muzikanten uit Sint Hubert muziek op straat gemaakt. Neen, geen vaste band, gewoon de een kan zingen, de ander drumt of speelt gitaar. Wij hebben steeds in verschillende opstellingen optredens gehad. Reuze leuk”, lacht Ed.

Jullie hebben toch ook meegedaan aan het Wilhelmus op Koningsdag?

Ed lacht nog breder: “Het Wilhelmus gebracht en gezongen vanuit de kerktoren van Sint Hubert. Dat klonk geweldig met Andrea Pieper als beroepsvioliste. Daarna hebben we ook nog andere muziekprogramma’s gehad vanuit de kerktoren. Maar we hebben nog veel meer gedaan, uiteraard steeds met onze vrijwilligers. We hebben oranje tompoezen rondgebracht en door kinderen van de basisschool gemaakte knutselwerkjes. Wij hebben op school ijsjes rondgedeeld. Met de basisschool ook zo’n 280 cupcakes gebakken, vrijwilligers hebben ze rond gebracht”.

Je hebt veel succes gehad met jullie acties?

“Wij hebben de boekenkast verplaatst naar de kerktoren, ik ben verbaasd en blij zoveel daar van gebruik wordt gemaakt. Om ons vijfjarig jubileum toch een beetje te vieren hebben onze leden kaarsen in glazen standaards ontvangen. Wij hebben ook in de kerstmis wensbomen geparticipeerd en de leden getrakteerd op wensschijfjes om in de bomen te hangen. Wat nog meer?” Ed peinst en roept: “O ja, we hebben een doeboek gemaakt waarin je kan puzzelen en lezen. En het project “koffie en klets” was ook prachtig. Een stuk of tien vrijwilligers met een dienblad op poten hebben zo’n 30 senioren koffie en koek gebracht en lekker op anderhalve meter afstand gekletst.”

Dat zijn wel heel veel activiteiten, Ed.

Ed lacht weer naar mij: “Ik ben er nog niet. Zo’n 80 tot 90% van de leden heeft mail. Wij sturen elke ochtend een nieuwe spreuk. Een voorbeeld?” Ed zoekt tussen zijn stukken. “Er komt een grote hoeveelheid vrijheid naar je toe, als je je niets persoonlijk aantrekt”. Wie geen mail heeft, krijgt hem in de bus. Echtparen discussieren bij het ontbijt over de spreuken, heb ik gehoord. Het is dankbaar werk, de mensen waarderen het en daar doen wij het voor. Omdat ik voorzitter ben krijg ik de bedankjes in de bus, maar de 45 vrijwilligers die ons helpen hebben die bedankjes nog veel meer verdiend. Ja, veel vrijwilligers, maar wij hebben ook ruim 265 leden, wij zijn best een grote vereniging. Maar als wij enigszins verantwoord weer open kunnen gaan in de Jachthoorn, dan doen wij dat”, besluit Ed Derks met voldoening.