Afscheid nemen / met emeritaat gaan geeft je tegelijkertijd de kans om “dank-je” te zeggen om dat alles niet zo van zelfsprekend is als het op het eerste gezicht kan lijken. En daarom is het goed dat wij op zondag 4 september j.l. elkaar gelegenheid gaven dank-je te zeggen en dat wij dit dank-je ten opzichte van elkaar ook hebben gesproken tijdens de eucharistieviering in de H. Willibrorduskerk (feestelijk versierd) naar God toe. Op de voorafgaande zondagen hebben we dat ook gedaan in Haps, Langenboom, Sint Hubert en Wilbertoord.
Ik wil u bedanken voor die boeiende 26 jaren, voor het vertrouwen dat u mij geschonken heeft, dat u mij in uw midden hebt willen opnemen als postbode van het goede nieuws dat Jezus ons bracht en voorleefde. Ik ben u dankbaar omdat u alles samen met mij hebt willen delen: uw blijdschap, uw verdriet, uw hoop en wanhoop enz. enz. In de afgelopen jaren heb ik samen met u gelachen en gehuild. Ik probeerde mens met u te zijn en u te helpen en te troosten met Gods hulp.
Zondag 4 september was voor mij een bijzondere en emotionele dag. Ik heb ervaren dat het niet eenvoudig is om een werkplek waar je je thuis voelt los te laten. Dat “thuis voelen” heeft alles te maken met de mensen mét en vóór wie je mag werken. Ik was graag in het Millse en ben blij dat ik te midden van u kan blijven wonen en het wel en wee met u kan delen.
Ik heb mijn best gedaan en gegeven wat ik kan met de talenten die mij zijn toevertrouwd en met de beperkingen die ieder mens eigen zijn.
Pensionering – emeritaat…. wat een ingrijpende ervaring/ beleving….. daar had ik amper bij stil gestaan. Zeker als die pensionering door omstandigheden je a.h.w. wordt opgedrongen met de beste bedoelingen.
Ik hoop en bidt, dat de goede God tot wasdom mag laten komen wat ik in die lange reeks van jaren met besturen, werkgroepen en vrijwilligers heb “geplant en begoten“ (1 Cor. 3-6) .
Wij hebben samen gezocht naar de meest haalbare en zo vruchtbaar mogelijke vorm van samenwerking en aanpassingen die noodzakelijk waren. Zo waren we Gods volk onderweg.
Ik zou zeggen: beleef het leven als een gave Gods. U krijgt het leven maar een keer, maak er wat van voor u zelf en de anderen met wie u door het leven trekt in vreugde en verdriet.
Laat niet de hebzucht, de haat en de gevoelloosheid, de hardheid, het laatste woord hebben in het leven van alle dag, maar de liefde, de hartelijkheid, de vergevingsgezindheid, het meeleven. Dan is en blijft het leven de moeite waard.
Voor de toekomst wens ik u alle goeds toe en vooral een verdere verdieping van het geloofsleven. Ik vertrouw erop dat ook mijn opvolger op uw support mag rekenen.
Ik heb afscheid genomen met een lach en een traan maar vooral met een dankbaar gevoel.
Nogmaals dank …..dank….dank !
Pastor Ad van der Meijden o.m.i.
Pastoor Maasstraat 6
5451 PA Mill
