Door Elly Meijnders - Voor de Werkgroep Preventie van het Lokaal Beraad Ouderenbeleid Mill heb ik gesprekken met mensen onder het motto “Oog voor elkaar”. Zo ook met Anny Minten, een echt natuurmens en een goed voorbeeld wat een mens voor een ander mens kan betekenen. Het werd een gezellig gesprek bij haar thuis. Op de achtergrond draaien er foto’s van de hand van Anny op het televisiescherm.

Anny met glanzende ogen: “Ja, ik ben gisteren in een opwelling naar de Kuilen gewandeld, het was zulk mooi weer. En dan kan ik het niet laten, had mijn fototoestel niet bij me, nou dan maar met mijn mobiel. Ik zie iets en voor mijn gevoel moet ik het dan vastleggen”.

Je maakt prachtige power points, Anny. Ik kijk er met veel plezier naar.

“Die power points van de natuur stuur ik naar iedereen die ze wil hebben. Als het om bijvoorbeeld een fietsgroepje gaat, dan stuur ik ze alleen naar de deelnemers. Nee ik heb geen opleiding gevolgd voor het fotograferen, dat kan ik gewoon. Wij zijn een familie van knutselaars en wij hebben allemaal groene vingers”, lacht ze.

Maar je kijkt ook heel goed, je ziet veel en onthoudt het. Daarom heeft de KBO je ook gevraagd om de seizoen wandelingen te gaan doen.

“Ja daar werd ik door Marietje van de Elzen over benaderd. Heb ik over geaarzeld, kan ik dat? Maar ik ben een echt buitenmens, ik ben 23 jaar twee keer per maand mee geweest met excursies in de natuur. Je moet vragen stellen, dan word je wijzer. Vroeger deed ik veel met boeken en schrijven, nu heb ik natuurlijk de computer. Ik heb er over nagedacht, ik weet overal goed de weg. En kennis uitdragen is natuurlijk fijn. Ook als ze er met hun neus op staan, zien mensen soms dingen gewoon niet. Ik ken Tonny van de Berg van de wandelgroep van de SWOM op woensdag. Zij doet ook al veel, zij zit bij Amicitia, maar 4 keer per jaar een wandeling kon er wel bij. En ik moet zeggen, Tonny kan mij op een heel fijne manier aanvullen, wij hebben net de herfstwandeling samen gedaan met de KBO”.

Met hoeveel mensen waren jullie?

Anny geeft mij nog eens koffie aan: “Wij waren met 10 mensen en het was ze heel goed bevallen. Er waren mensen bij die ik nog niet kende, zo’n wandeling met elkaar is goed voor de sociale contacten. Ofschoon ik ook heel graag alleen loop, dan zie ik het meeste. Sporten? Ja, ik ben 30 jaar naar aquafit geweest, toen ben ik gestopt omdat ik meer bij Lambert wilde zijn. Maar ik heb ook dertig jaar in de Thuiszorg gewerkt, dat was leuk werk, maar ik zorg nu liever voor Lambert, die is vanaf zijn 42ste al thuis. En ik kon er op mijn zestigste vervroegd uit”.

Wat ben je toen gaan doen, Anny?

“Vrijwilligerswerk in de natuur, in de bossen bij Natuurmonumenten. In Mill natuurlijk maar ook met 2 auto’s naar de Stippelberg, met de boswachters opschonen, bomen schillen, plaggen en heel veel boompjes rooien, hooien. Ik ben gestopt toen ik last van mijn schouder kreeg. Weet je, ik ben een vroege vogel, om 8 uur ben ik klaar met huishouden en tuin en dan heb je nog een hele dag voor je”.

En de volgende wandeling wordt zeker een winterwandeling?

“Dat wordt donderdag, 20 januari. Dan kun je al goed de vogels horen, die zijn dan bezig met hun territorium afbakenen”.

Je bent echt een bezige bij, Anny, volgens mij verveel jij je nooit...

Anny lacht naar mij en ik hoor Lambert op de achtergrond grinniken: “Ja en toch, ik doe ook nog Tafeltje dek je, ik wil dan graag een praatje maken met de mensen, maar dat is met Corona moeilijk. Ik neem ook Lambert en een alleenstaande schoonzus mee naar de Huiskamer en daar zie ik altijd dezelfde mensen. Maar ik ben bang dat je de echt eenzame mensen niet bereikt. Weet je Elly: Je krijgt in het leven niets cadeau, je moet er zelf moeite voor doen”.