Rens Hubers ontmoet 'Tegenliggers' tijdens zijn wandelingen en fietstochten. Hij maakt een praatje met hen en zet ze op de foto. Wie zijn die tegenliggers? Dat is regelmatig te zien in deze rubriek.
Als ik langs het Peelkanaal loop kom ik Theo Ermers (75) tegen. Hij is aan de wandel met Colette, die hem wekelijks 2 ochtenden komt ondersteunen. “Want ik heb Alzheimer dementie”, zegt Theo, “en daar ben ik heel open in”. Theo is blij met de wekelijkse hulp van Colette, ze gaan dan samen wandelen en boodschappen doen en ze puzzelen ook regelmatig.
Colette werkt vanuit de organisatie Zorgeloos Thuis, die actief is in de omgeving van Nijmegen en het Land van Cuijk.
Op verzoek van Theo praten we later op de dag verder in het huis van Theo en zijn vrouw Carolien aan de Havikstraat in Mill.
Theo en Carolien waren afgelopen november 50 jaar getrouwd en dat hebben ze met het hele gezin en familie en vrienden volop gevierd bij Het Lagerhuis. Theo laat me trots het album zien wat ze van die dag hebben gemaakt en vraagt vooral mijn aandacht voor een prachtige tekst van een kleindochter die ze die dag heeft voorgelezen. “En we hebben ook nog gedanst op ons favoriete liedje “Geef me 10 minuten van je tijd” van de New Four”, zegt Carolien.
Theo is een echte Millse en Carolien (van de Kandelaar) komt van Odiliapeel. “Ja, dat was bij ons thuis vroeger nog wel even een dingetje dat ik kennis had met iemand van over het Kanaal”, lacht Carolien. Maar de liefde hield stand en ze trouwden en gingen in Mill wonen.
Theo heeft z’n leven lang als schilder gewerkt bij verschillende bedrijven in Wijchen, Nijmegen en Vught. Hij vond het mooi werk, “maar achteraf weet ik ook dat het ongezond werk was, zeker met de toenmalige verf en zonder aandacht voor persoonlijke bescherming”.
Theo ging op bijna 61-jarige leeftijd met vroegpensioen en ze kunnen zich tot op de dag van vandaag goed vermaken. “We zijn altijd heel actief geweest met bv. stijldansen en badminton.”
Theo en Carolien hebben 2 zoons die beiden zijn getrouwd. Een zoon woont met zijn gezin in Waalre en de andere woont met zijn gezin in Florida in de VS. “Dus wij kennen inmiddels Florida ook wel want we zijn er verschillende keren geweest”. “En we zijn heel blij met onze 4 kleinkinderen.”
Zo’n 3 jaar geleden hebben Theo en Carolien, na overleg met de kinderen, samen besloten een afspraak te maken in het Radboud-ziekenhuis voor nader onderzoek omdat ze geleidelijk aan veranderingen merkten bij Theo. En uit dat onderzoek kwam dat Theo in het beginstadium van de ziekte van Alzheimer verkeerde. “Een pittige boodschap, maar toen wisten we het zeker en konden die informatie ook delen met de familie, vrienden en buren,” zegt Carolien. Die openheid vinden we belangrijk want we willen samen dat Theo zo lang mogelijk kan genieten van alles wat hij graag doet.
En dat gebeurt ook, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het feit dat Theo’s vrienden hem wekelijks op vrijdag komen ophalen om te gaan biljarten in Wilbertoord.
“Tja dat de arts me toen vertelde dat ik geen auto meer mocht rijden dat deed me echt pijn,” zegt hij.
Theo is samen met Carolien naar verschillende plekken, zoals dagbestedingslocaties, geweest om hun verhaal te vertellen, gewoon omdat ze die openheid zo belangrijk vinden.
Enkele maanden geleden stond er opeens iemand op de stoep met een grote bos bloemen. Theo herkende hem meteen want het was zijn laatste werkgever die van een oud collega had gehoord wat er met Theo aan de hand was. “Dat hebben we enorm gewaardeerd.”
Gevraagd naar hun levensmotto antwoorden Theo en Carolien dat ze dat niet hebben. “Of misschien toch wel”, zegt Carolien. “Wij doen altijd alles samen, en dat blijven we doen!”
In de tuin maak ik nog een foto van Theo en Carolien.
Rens Hubers
