Zijn werk is zijn hobby. Maar Patrick Weren houdt het na 35 jaar voor gezien als uitbater van de kantine van sporthal De Looierij. “Het was een fantastische tijd. Het is echter mooi geweest,” zegt de markante Millenaar.
Door René Megens - Tennissers laten biljarten met bitterballen op een tafel in de kantine. Scheidsrechters die het in Patrick’s Bar zo naar hun zin hadden, dat ze niet meer naar huis mochten of konden rijden. Lampen die op en neer gingen, alsof een enorme aardbeving Mill had getroffen. Practical jokes, met onder meer een kerststal. Verkleed als pastoor riep Patrick Weren ‘halleluja’ en alle kantinegasten gingen voor hem op de knieën. Het kon niet op in de kantine van Weren. Maar dat is wat hem betreft per 1 januari 2026 verleden tijd. Hij gaat met zijn broer Stephan en schoonzus Hanneke door als exploitanten van ‘t Lagerhuis en stopt met de kantine.
“Ik heb dit werk 35 jaar gedaan. Zeven dagen in de week was ik in de kantine. Zelden ben ik op vakantie geweest. Ooit was er een tijd dat ik in een week zo’n 120 uur werkte, in de kantine en ‘t Lagerhuis. Nu is het mooi geweest. Als ik een stuk jonger was geweest, zou ik nog tien jaar verder gaan. Je bent altijd onder de mensen, heerlijk. Je kent iedereen en iedereen kent jou. En ik hou van het sportgebeuren. Maakt niet uit of het handbal, korfbal of zaalvoetbal is. Maar ik ben 63.”
Het onvermijdelijke probleem met ouder worden, je ziet mensen van je eigen generatie wegvallen. Definitief. Daarom heeft Weren nu voor zichzelf gekozen. Voor een dag helemaal niets hoeven te doen. Voor een vakantie of de mogelijkheid om met de fiets de omgeving af te struinen. “Ik wil nu meer genieten van het leven. Het is prima zo. Daarmee bedoel ik ook dat ik het hier goed achterlaat. De verenigingen of de nieuwe eigenaar kunnen voortborduren op wat er nu is.”
De kleine man is een groot animator. “Ik zeg altijd: ‘iemand moet vooroplopen.’ Dat deed ik vroeger al bij mijn vriendenclubs.” Weren is een persoon die, als het moest, goed is in de boel opjutten en even zijn bar verliet om bijvoorbeeld de mannen en vrouwen van MHV’81 aan te moedigen. Met kwinkslagen, want humor is zijn ding.
“Het was in de kantine altijd plezierig werken. Als jongeren vroegen of de muziek wat harder kon want ze wilden op de tafels dansen, dan draaide ik het volume omhoog en riep ik: ‘ga je gang’. Als de mensen schik hadden, was alles best. Dat ligt ook aan mij. Ik heb de nuchterheid van mijn vader en het gezellige feestgebeuren van mijn moeder. Altijd ben ik veel met de gasten bezig geweest. Als mensen binnenkomen, duik ik nooit weg in de keuken. Welnee, ik maak meteen een praatje. Ik ben spontaan en flap er af en toe iets uit. Maar het ging niet alleen om het maken van plezier.”
Want Weren was nog wat anders. “Ik heb geprobeerd om mensen te helpen met het oplossen van hun problemen. In dit opzicht was ik een sociaal werker of therapeut.”
De kantine van De Looierij is volgens Weren bekend in heel Nederland. Er waren handbalscheidsrechters die bij de bond vroegen of ze wedstrijden in Mill mochten fluiten. Zo goed had ze het naar hun zin gehad in Patrick’s Bar. Tegenstanders van de vrouwen van MHV komen tegenwoordig met een bus. Niet alleen vanwege de grote afstand naar Mill, maar ook om na afloop van de wedstrijd een al dan niet klein feestje te bouwen.
“In al die jaren hebben wij met clubs uit het hele land vrienden gemaakt. Cohesie is in deze tijd belangrijk. Leven in de tent. Daar heb ik met veel plezier een steentje aan bijgedragen. Jongeren willen tegenwoordig nog wel eens alleen aan de bar hangen. Maar ik wil dat mijn gasten met zijn allen aan tafels gaan zitten. Voor de teambuilding. En gelukkig hebben we veel kampioenschappen kunnen vieren. Tegen de clubs zeg ik altijd: ‘jullie zijn door mij kampioen geworden.’ Een beetje zwetsen hoort erbij.”
De sporthalkantine is, het zal niet verbazen, een groot deel van zijn leven geworden. “Het was geweldig. Of ik het ga missen? Eerlijk gezegd, ik denk het niet. Ik ben iemand van stappen en zet nu de volgende stap. Maar ik woon dicht bij de hal. Ik zal er nog regelmatig te vinden zijn. Wat mijn afscheid betreft, ik heb nog geen receptie gepland. Voor zaterdag 20 december, na de wedstrijd van dames 1, wil MHV iets organiseren. Dan zie ik wel wat er op mij afkomt.”
Afscheidsreceptie
De afscheidsreceptie van Patrick Weren is op Zaterdag 17 januari 2026 van 19.00u tot 21.00u. Aansluitend is er een Feestavond met muziek. Locatie Het Lagerhuis Beerseweg 9 in Mill.
