‘Wat wil je voor je verjaardag?’ vraag ik aan mijn schoondochter en hoop dat ze met iets leuks komt. Nou dat valt zwaar tegen als me een paar dagen later iets toestuurt. Ik vind het helemaal niks, het is uiteraard haar cadeau maar toch.
Als ik een paar dagen later bij Schipperheijn naar binnen loop bots ik als het ware tegen een paar prachtige cadeautjes aan. Ik hoef niet lang na te denken en ze pakken ze ook nog heel leuk in. Ik weet zeker dat mijn schoondochter dat ook leuk vindt. Iets wat je niet gauw voor jezelf koopt maar wel leuk vindt om te krijgen. Een vrolijke stevige dagkalender met opbeurende warme teksten. En nog een doosje Loesje kletskaartjes, 50 vragen en stellingen voor een goed gesprek. Voor de zekerheid sein ik haar toch even in dat ik iets anders, ook heel leuk, heb gekocht. Ze vindt de verrassing prima. Dan mag ze de douchegel met citroengeur lekker zelf kopen. Ik vermoed dat ik bij het woord citroen al een scheef gezicht kreeg. Ik hou van warmte, van zachtheid, heerlijk geurende rozen, laat me in godsnaam niet iets van citroen kopen.
Ondertussen is een FB-vriend mijn soort van levensverhaal op een FB-pagina: Jozef Rulof voor Wayti, aan het delen. Ter lering en vermaak zou ik bijna zeggen ware het niet dat er ook kommer en kwel in voorkomt maar dan wel feestelijk verpakt. Een soort van levens introspectie waar eenieder, vroeg of laat, eens mee te maken krijg. We zijn allemaal engeltjes en bengeltjes zeg maar. Waarom niet op mijn eigen FB-pagina dit ook gedeeld? Na enige schroom ben ik hier inmiddels ook mee begonnen. En ik ben apetrots en dat mag deze keer, dat het me werkelijk niets kan schelen of ik wel of geen likes krijg of negatieve kritiek. Ik vertel over mijn zielenroerselen en dat is al heel wat. ‘Ik ga met de billen bloot’ zeg ik tegen een FB-vriendin en die antwoord: Openheid in liefde.
De afgelopen tijd heb ik een serie op Netflix gevolgd: Heavenly even after. Ofwel in het Nederlands en dan in een vrije vertaling: We komen ooit in de hemel maar wat komt daarna. Het begrip reïncarnatie, karma, oorzaak en gevolg, uiteraard de hel maar ook de dierenhemel komt voorbij. Wat me aanspreekt zijn de onderwerpen die behandeld worden en aanzet tot reflectie in je eigen persoonlijke leven. Ik weet dat reïncarnatie, waar of niet waar, in het uiteindelijke een model is dat ruimte schept voor erkenning van het aangedane leed wat de mens is overkomen. Karma, oorzaak en gevolg hebben we nog immer nodig om als het ware in het reine te komen van dat wat we als rechtvaardig zien. Boontje komt om zijn loontje zou je ook kunnen zeggen en zo zijn er nog veel meer uitspraken die je zou kunnen inzetten. Zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten. Geen paarlen voor de zwijnen werpen, is ook een mooi nadenkertje. Van de doden niets dan goeds, zien we dan ook niet terug in deze serie. Niets is wat het lijkt, als je dieper in het menselijke bestaan kijkt en je reïncarnatie meeneemt.
‘De mens moet dieper leren nadenken’ vertrouwde mijn goede vriend Gyan me toe. ‘Het eenheidsbesef toelaten en hier uiteraard ook naar willen leven. Luisteren naar je hart en je ziel in plaats van angst dat in diverse gradaties dagelijks op de mensheid afgevuurd wordt. En uiteraard de dood moet eruit, er is geen dood, er is alleen maar leven.’ Mooi dat een dergelijke serie als: Heavenly ever after, en vele ander films met een ruimere blik in de wereld kijken. Ons, de mensheid aanzetten tot dieper nadenken waarom alles is zoals het is en gaat zoals het gaat.
Tilly Gerritsma, Mill
