Het was warm, heel warm de afgelopen tijd. Ik weet niet of het aan mij ligt of aan de zon maar als ik eventjes in de zon lig voel ik me een braadstuk in de oven. En die staat op 220 graden naar mijn idee. Dus na eventjes gesudderd te hebben houd ik het voor gezien. Ik wil niet gebakken of erger verbrand worden.
In huis is het wel iets beter maar de warmte zit erin en die heb ik er nog niet zo een twee drie eruit. Dus als het avond wordt en het een beetje afkoelt gaan ramen en deuren open. Uiteraard komen er dan ongenode gasten zoals muggen maar die neem ik voor lief. Gewapend met lavendelolie achter mijn oren en wat druppels naast mijn kussen, kan ik ze wel aan. Bovendien is mijn gehoor ook niet meer wat het geweest is dus een plusje want ik hoor ze niet meer zo goed.
Op een avond heb ik weer alle ramen en deuren opengezet en opeens hoor ik een vreemd geluid. Ik kan het niet thuisbrengen zou het de diepvries zijn? Zou hij aan zijn laatste loodjes zijn begonnen want hij is al heel oud. Ik hoop van niet. Als ik naar de diepvries loop onderdruk ik de neiging om ertegenaan te schoppen met de instructie: Kom op jongen, houdt nog even vol. Ik zie in het halfdonker een grote borstel liggen. Waar komt die nu weer vandaan? Als ik de lamp aandoe zie ik een egel liggen. Nu ben ik wel gastvrij maar ik zie het niet zitten dat het bezoek in de keuken of kamer zijn intrede doet. Dus gauw de deur van de bijkeuken dicht zodat hij niet verder kan. Hij is naar binnen komen wandelen dus zal de weg ook wel weer naar buiten kunnen vinden. Na een kwartier ga ik kijken en inderdaad, mijn gast is verdwenen. Ik vraag me af of het dezelfde egel is die inmiddels alweer vele jaren geleden, me enorm liet schrikken. Het was toen ook warm en ik vind het dan heerlijk om buiten te zitten. Een boekje te lezen of zomaar wat te liggen soezen om mijn gedachten de ruimte te geven. Ik heb nauwelijks tuin maar wat er staat voldoet volledig aan hetgeen een egel wil. Een beetje rommelig, bladerhopen, struiken en doorgang naar de buurtuinen. Jaren geleden kwam hij als in een slechte film, van achteren via de struikjes naar voren gelopen met een enorm lawaai. Hij was nadrukkelijk aanwezig zullen we maar zeggen en in gedachten zag ik een groot monster tevoorschijn komen. Toen ik zag dat een egeltje, een lief klein egeltje, dergelijke geluiden kon voortbrengen was ik verbijsterd. Deze keer had het dus op het geluid van een kapotte diepvries geleken. Om de simpele reden dat ik me niets anders kon voorstellen.
Op het internet lees ik dat egels vier tot zes jaar oud kunnen worden en in gevangenschap zelfs tien jaar. Dat de helft van de egels verdwenen is omdat hun natuurlijke habitat dusdanig verstoord is dat het moeilijk leven is voor de egel. Ik voel me dus eerlijk gezegd wel gevleid dat hij aankwam lopen en heb spijt dat ik niets te eten of drinken voor hem heb klaargezet. Vervolgens lees ik dat ze een groot deel van het jaar (november- december tot april-mei) in winterslaap zijn. Dat sluit dus volledig aan bij mijn behoeftes. Als ik vervolgens lees dat een egel in de tuin staat voor wijsheid, bescherming, veerkracht en transformatie kan mijn dag niet meer stuk. Dit voorval dient om me te laten herinneren om deze kwaliteiten in mezelf te omarmen en toe te passen op de huidige situatie. De aanwezigheid van een egel betekent dat je een diepe bron van wijsheid in je bewaart. Vertrouw op je innerlijke kennis en intuïtie. Hoe mooi is dat!
Tilly Gerritsma, Mill
