Na 42 jaar in het onderwijs neemt meester Harry afscheid van een loopbaan die begon met een passie die al in zijn jeugd zichtbaar was. “Ik was altijd aan het organiseren,” vertelt hij. “Crosswedstrijdjes, clubjes, jeugdleider bij de KPJ en voetbalclub. Meester worden stond altijd hoog op mijn lijstje.” Toch kwam hij er niet meteen terecht. Na zijn dienstplicht was een baan in onderwijsland moeilijk te vinden. Via de WPJ-regeling begon hij met het begeleiden van kleine groepjes. Op de Heilig Hartschool in Mill, waar veel meesters werkten, ging de voorkeur uit naar een juf. Na een maand kreeg zij een andere baan en vroegen ze hem alsnog. “Het was eigenlijk een opvulbaantje,” zegt hij lachend, “maar het begin van alles.”
Na enkele jaren maakte hij de overstap naar Sint Hubert, waar hij dertig jaar werkte. Vanaf 1990 werkte hij volledig op de Sint Hubertusschool – later De Schare – met veel plezier en vaak in groep 8. “Bijzonder om een school in zo’n klein dorp te zien groeien,” vertelt hij. “Je leert het hele dorp kennen. Generatie op generatie gaf hij les. Dat is uniek.” Naast het lesgeven werd hij adjunct-directeur. “De organisatie en het beleid van een school vormgeven vond ik prachtig. In een dorp draag je het samen; de lijntjes zijn kort, iedereen kent elkaar.”
Ruim acht jaar geleden keerde hij terug naar De Lens in Mill. “De Lens is een grotere school. Ik ben een mensenmens en houd van werken in een team.” Oude bekenden kwamen op zijn pad: oud-leerlingen waarvan hij inmiddels de kinderen weer in de klas kreeg en collega’s van vroeger die hij opnieuw ontmoette. “Dat voelde meteen vertrouwd.”
Zijn grootste werkplezier haalde Harry altijd uit het contact met kinderen, ouders en collega’s. Zijn kracht ligt, zoals hij zelf zegt, in het creëren van een groep: “Samen werken, ervoor zorgen dat kinderen in een fijne leermodus komen.’’ Tijd maken voor verhalen, een grap tussendoor, ervaringen delen – dat typeert zijn manier van lesgeven. Fulltime voor de klas staan zorgde voor sterke relaties. “Het leven bestaat uit dingen die moeten, maar ook uit plezier maken. Dat wilde ik kinderen meegeven.”
De herinneringen van 42 jaar onderwijs zijn ontelbaar. Vooral de momenten waarop hij met een groep enorme stappen zette, blijven hem bij. “Soms lijkt het aan het begin van het jaar een enorme uitdaging, maar juist die groepen leveren de mooiste jaren op.” Berichten van oud-leerlingen, kinderen die nog eens binnenlopen om gedag te zeggen – voor Harry zijn dat de grootste complimenten.
Hij zag het onderwijs in vier decennia veranderen. Kinderen, middelen, verwachtingen, alles vernieuwde. “De concentratiebogen zijn anders, media spelen een enorme rol en vroeger had een leerkracht meer autoriteit.” Hij ziet ook de voordelen: “Er zijn veel meer mogelijkheden om lessen leuker en afwisselender te maken.”
Wat hij gaat missen? “De contacten. Kinderen, collega’s, ouders.” Zijn boodschap naar iedereen op school is eenvoudig en krachtig: “Heb respect voor elkaar. Accepteer dat dingen soms anders lopen dan je verwacht.”
En nu? “Ik laat het gebeuren,” zegt hij met een glimlach. Reizen, skiën, mijn gezin, de kleinkinderen, tuinieren en volop bezig zijn bij de voetbalclub: “Ik ga me zeker niet vervelen.”
Iedereen welkom
De afscheidsreceptie wordt gehouden op vrijdag 19 december van 16.00 uur tot 18.00 uur op basisschool De Lens. U bent van harte welkom.
