Het liedje ‘One day’ (Matisyahu) kwam weer eens voorbij op facebook en ik kon het niet laten om het wederom te delen en op mijn pagina te zetten.
Koolulam (initiatiefnemer) nodigde in 2018 drieduizend mensen uit om in drie talen (Engels, Arabisch en Hebreeuws) het liedje one day te zingen. Het gaat in wezen, mijn vrije vertaling, dat ieder mens liefde wil. Geen ruzie, geen oorlog, geen haat, dat onze kinderen kunnen spelen en wij allen op een liefdevolle manier met elkaar kunnen omgaan.
Als je je een beetje verdiept hebt in wat zich afspeelt op de aarde, vaak nog niet op het reguliere nieuws te zien of te horen is, dan word je daar niet direct vrolijk van. En als we het nieuws zien op de reguliere kanalen dan is ook dat geen vrolijk of opbeurend nieuws maar veelal ellende, kommer en kwel. Geen nieuws maar in wezen oud en vertrouwd want hoeveel oorlogen en persoonlijk geweld heeft de mens al meegemaakt. En dat, heeft Gyan me meermalen verteld, zit allemaal in ons DNA ofwel ons geloofssysteem, ons emotionele of ook wel pijnlichaam genoemd. Om terug te komen op het liedje ‘One day’, op een dag komt er aan de angstcultuur en haat en geweld een einde. Wanneer? Geen idee maar als eenieder hier op zijn eigen wijze in zijn kleine omgeving zijn best voor doet dan komen we al een heel eind.
De winter komt eraan en daar ben ik geen fan van. Maar we moeten onze eigen mooie wereld scheppen dus daar wil ik naar kunnen en vermogen mijn best voor doen. Vorig jaar had ik al vrolijk gekleurde sokken gekocht maar nu ga ik er echt voor. Mijn hoofdkleur in de winter was zwart en grijs, nu niet direct kleuren om in een feestelijke stemming te komen. Het was een al somberheid troef maar dat gaat vanaf nu veranderen. Er komt meer kleur in mijn wintergarderobe. En ik ga steeds meer naar gemakskleding toe ofwel aan vrijetijdskleding. Geen strakke truien of broeken. Ik ga nog net niet op de hiphop tour, dat is iets te veel van het goede. Hoewel dat volgens mij heerlijk te dragen kleding is, lekker wijd en ruimvallend, wie doet je wat. En ik ga goed voor me zelf zorgen door vrolijke muziek te draaien en films met humor en een vleugje romantiek. Dat heb ik bloedhart nodig want bij Daan, tja het was te verwachten, is de relatie met de bovenbuurvrouw op een andere golflengte komen te staan. En dan ben ik weer meer een aanspreekpunt geworden en kommer en kwel worden grootschalig gedeeld. Dus ik moet de moed erin houden met als het effe kan toch een kleurrijk en een beetje zoet leven. Opeens begrijp ik waarom de schappen van de winkel vol zoetigheid liggen en we ook nog feestdagen in het verschiet hebben die een ieder in min- of meerdere mate viert. Er moet wat kleur, wat warmte, wat vertier bij het troosteloze en koude weer. Tenminste dat past in mijn verhaal van mijn leven. Gelukkig heeft niet ieder hier last van maar het is geen onbekend fenomeen dat als de blaadjes vallen, de moed ofwel de zin van het leven, de mens vaak ontgaat. Gelukkig heb ik mijn hulptroepen ingeschakeld door kleur in mijn kleding te brengen. Hoe is het mogelijk dat ik daar niet eerder opgekomen ben. Had de winter me zo hard te pakken? Gelukkig is het nooit te laat om te veranderen dus ik sta er fris en fruitig op en heb er zowaar zin in. Heerlijk thuis, beetje lezen, vooral veel lachen en genieten van de kleine dingen des leven. Zo komen we de winter wel door.
Tilly Gerritsma, Mill
