Tilly Gerritsma

We gingen een dagje naar België met de buurtreis van ‘de Vilheide’. En Belgen zijn altijd gezellig, gastvrij en hebben zo’n plezant taaltje.

Het onderwerp was twijfel die avond in het Socratisch café, wat dus niet in een café gehouden wordt maar in de bibliotheek in Cuijk. Bij de aanmelding had ik vermeld: Pas toen ik ging twijfelen opende zich een deur tot een andere dimensie.

Herrie, lawaai of drukte. Ik heb er een haat liefde verhouding mee. De ene keer hoor ik het niet of doet het me niets, en de andere keer erger ik me groen en geel. En soms raak ik er zelfs door ontroerd, van wat er achter de herrie zit dan.

Soms heb ik er last van, gelukkig niet altijd, maar als het zo ver is dan voel ik me een eerste klas sufferd. Hoe is het mogelijk al zo oud en dan nog niets geleerd of zou het juist door de leeftijd komen?

Toen ik nog een jong meisje was, lang, lang geleden, dacht ik dat ik niet zonder muziek kon. Er was ook een tijd dat ik er een bloedhekel aan had en met name als muziek erg hard stond. Mijn muziek keuze is door de jaren heen wat ruimer geworden en dat is niet verkeerd lijkt me zo.

Als ik op een dag in het merelnestje kijk zie ik zowaar dat de eitjes al uitgekomen zijn. Vier kale vogeltjes die een week later een mooie vedertooi hebben. Wat heerlijk dat ik van deze gezinsuitbreiding alleen maar hoef te genieten en er geen centje zorg aan hoef te besteden.