Einstein wist dit ook al, al vraag ik me wel af hoe hij dit wist. Ik denk dat hij het anders bedoelde dan ik. Hij bedoelde het denk ik op een wiskundige / natuurkundige manier. Ik bedoel het op een manier dat energie, trillingen en informatie ook op cellulair niveau is. Zowel dode materie (steen, ijzer, etc.) als levende: water, planten en dieren en dus ook de Homo Sapiens.

Zoals vorige week al aangekondigd in Blekken Tinus (vervolg 1) vertel ik jullie vandaag over het bericht van Tien van Tienen, dat hij mij stuurde naar aanleiding van mijn column over Van Hout. Hij schreef, dat ie het stuk met veel interesse had gelezen en dat de erbij geplaatste foto bij hem herinneringen opriep. Vanuit zijn kamerraam had hij zicht op de fabriek van Van Hout en hij heeft zo’n 40 jaar geleden het pand nageschilderd. Hij nodigde mij uit om een kijkje te komen nemen. Ik ging graag op zijn uitnodiging in, want altijd al bewonderde ik zijn realistische tekeningen.

De geschiedenis herhòlt zich… Ut is di joor krek vijentwintig joor geleeije dè we unne helle’n hiejte zommer han. Ut waar dur dieje zommer ok overal eeve dreug, de bùmke’s liepe de honde vort achternó, zò dreug.

In de Neije Krant van 22 april schreef ik een verhaal over Van Hout, waar mijn opa van moeders kant werkte. Hij had de bijnaam Blekken Tinus, omdat hij de boomstammen van schors en bast ontdeed, hetgeen “blekken” heet. Op deze column kreeg ik 2 reacties, eentje van Silvia Daamen, waarover ik jullie in dit eerste vervolg ga vertellen. Het andere bericht ontving ik van Tien van Tienen, dat ik in vervolg 2 verder zal toelichten.

Om 6 uur opgestaan, even gedoucht, koffers ingepakt, nog spullen naar de vrachtwagen van BIG Challenge gebracht en om 7:10 uur huiswaarts. We gingen met vier auto’s achter elkaar de Alpe d’Huez af. Een laatste blik op de berg en het dal. Hebben we toch maar mooi gelopen. Hier en daar stonden nog een paar dixies en wat kaarsen. Vrachtwagens waren nog aan het laden. Op de weg stonden de aanmoedigingskreten nog te lezen.

Vandaag wat langer uitgeslapen. Ik ben nog helemaal onder de indruk van de donderdag. Wat een saamhorigheid hier op de berg. Iedereen is bezig met hetzelfde doel: zoveel mogelijk geld ophalen voor de strijd tegen kanker. Bijzonder om mee te maken. Ik ben blij dat ik hier ben, alles mee heb kunnen maken en mijn steentje bij heb kunnen dragen.

De koersdag begon vroeg. Dit is dus de Alpe d’HuZes dag. Zo vaak mogelijk de berg op is dan het doel. Het is gewoon geweldig hoe die berg hier omgetoverd wordt; aanmoedigingskreten op het wegdek, vlaggen en tenten. Magnifiek.

Woensdag was voor mij de grote dag. Ik ging met een instelling van ‘Dat doe ik wel even.’ Maar dat viel wel tegen. Ik wandel veel en heb een goede conditie maar tegen een berg opwandelen is toch even wat anders. Maar met de instelling ‘Opgeven is geen optie’ en mijn wandelmaten Monique van Loon en Jos Nielen is het wel gelukt.