Marja Verheijen

Mag ik jullie voorstellen aan Zinzi Niesen, een vrolijk en rustig meisje, het nichtje van mijn schoondochter. Ze zit in groep 5 van basisschool De Samenstroom in Gemert.

Met de uitspraak “Een goede morgen zonder zorgen” begroette ik voorheen regelmatig mijn klas om de dag te starten. En als er dan een leerling was, die toch even zijn of haar zorgen, klein of groot, met ons wilde delen, dan was daar alle ruimte voor.

Toen ik 4 jaar was, hebben mijn ouders samen met een oom en tante een twee-onder-één-kap gebouwd aan de Kampweg tegenover het militaire kamp.

Lang geleden, heel lang geleden, minstens 20 kilo terug in de tijd, was ik eigenlijk best wel lenig. Nee, niet eigenlijk best wel…ik was heel lenig.

Het is weer het eerste weekend van juli en dat wil zeggen tijd voor de altijd gezellige kermis in Wilbertoord. Van zaterdag 1 tot en met dinsdag 4 juli zijn er weer diverse attracties en kramen te vinden op het Sint Josephplein.

Soms kom je er achter, dat er al jarenlang dichtbij je in de buurt iets gaande is, waarvan je nooit weet hebt gehad. Je ervaart het als zó’n grote ontdekking, dat je jezelf afvraagt onder welke steen je al die tijd hebt gelegen.

Tradities zorgen voor verbinding en verbroedering, en voor het maken van nieuwe herinneringen.

Hoewel ik zeker ook kan genieten van een gastronomisch avontuur, ben ik toch echt meer het type van “Wat de boer niet kent, dat vreet ie niet”.

Enkele weken geleden gingen we uiteten in Oss en reden we langs het historische fabrieksterrein van tapijtfabriek Bergoss. Ik slaakte een enthousiaste kreet van bewondering en verwondering. Wat is dat mooi geworden!

Mijn verhalen zijn altijd luchtig en positief van aard, gewoon omdat ik zelf ook zo in elkaar steek. Ik bekijk het leven meestal van de zonnige kant, ben niet echt kritisch en loop niet met mijn standpunten te koop. Maar deze keer ga ik het toch echt over een andere boeg gooien.