Tilly Gerritsma

Jaren heb ik een haat-liefdeverhouding gehad met muziek. Dat had te maken met mijn ex die altijd lp’s draaide en het liefst zo hard mogelijk. Het is alweer jaren geleden maar indertijd verschool hij zich als het ware achter de muziek, koptelefoon op en hij was niet thuis. De kinderen hoorde hij

Vrijdag 10 november was het de officiële dag van de mantelzorg. Maandag 6 november was de aftrap in Mill in Myllesweerd. Daarna waren Grave, Cuijk, St. Anthonis en Boxmeer aan de beurt.

Het liedje ‘One day’ (Matisyahu) kwam weer eens voorbij op facebook en ik kon het niet laten om het wederom te delen en op mijn pagina te zetten.

Het is alweer veertien dagen geleden dat ik aanzat, zoals dat zo mooi heet, bij ‘Werelds eten’ in de Wester. Ik was erg benieuwd naar het menu van Syrië en wat was het heerlijk wat we voorgeschoteld kregen.

Genietend van het mooie nazomerweer vraag ik me maar niet af wat ons te wachten staat. Zoveel mensen, zoveel meningen. Zoveel hoop en zoveel verlangens. Hebben we vrijheid of is dit een illusie?

‘De wonderen zijn de wereld nog niet uit’ is een prachtig gezegde. Tot mijn verwondering heb ik daar de laatste tijd meermalen van mogen genieten. En dat is heerlijk.

Een tijdje geleden kwam er een zeer confronterende zin naar boven kruipen. Nou ja kruipen, het was meer een kanonschot dat niet te ontwijken viel. ‘Herken, erken uw slachtofferschap.’ Ik was eerlijk gezegd niet zo blij met die zin en het gevoel wat er allemaal naar boven kwam drijven. Ik een

Gelukkig stond ik nog niet onder de douche toen de telefoon ging. De man van de traplift. Of hij wat eerder mocht komen om te komen meten. Er was een afspraak uitgevallen. Over drie kwartier zou hij er zijn en dat gaf me gelukkig net voldoende tijd om te douchen en aan te kleden.

‘Het is er nog niet van gekomen’ vonden we, mijn moeder en ik, een fantastische manier op iets te duiden. Beter dan: ik was te lui, te moe, vergeten, geen tijd en ga zo maar door. ‘Het is er nog niet van gekomen’ houdt een soort van belofte in, een welwillend gebaar maar helaas… er nog niet toe

Vele jaren geleden vroeg ik aan Jo Willems of hij een schilderij in opdracht wilde schilderen. Ik had een paar zinnen opgeschreven over het onderwerp waarover het moest gaan en voor de verdere rest liet ik het los. Ik was dan ook erg benieuwd in hoeverre Jo geïnspireerd zou worden.